Ti Ricordi Quei Giorni - Francesco Guccini

Ti ricordi quei giorni?

Uscimmo dopo le canzoni per camminare piano…

Ti ricordi quei giorni?

Gli amici bevevano vino, qualcuno parlava e rideva, noi quasi lontano,

vicino a te,

vicino a me

e ci parlammo ognuno per lasciare qualcosa,

per creare qualcosa, per avere qualcosa…

Ti ricordi quei giorni?

I tuoi occhi si incupivano, il tuo viso si arrossava

e ti stringevi a me nella mia stanza,

quasi un respiro, poi mi dicesti «Basta,

perché non voglio guardarti,

perché ho paura ad amarti».

E dicesti, e dicesti e dicesti…

Le tue parole

quasi io non ricordo più,

ma nemmeno tu ricordi niente…

Ora dove sei e che gente

vede il tuo viso e ascolta

le tue parole leggere,

le tue sciocchezze leggere,

le tue lacrime leggere,

come una volta?

Che cosa dici ora

quando qualcuno ti abbraccia

e tu nascondi la faccia

e tu alzi fiera la faccia

e guardi diritto in faccia

come allora?

Qui un poco piove e un poco il sole,

aspettiamo ogni giorno

che questa estate finisca,

che ogni incertezza svanisca…

E tu?

Io non ricordo più

che voce hai…

Che cosa fai?

Io non credo davvero

che quel tempo ritorni,

ma ricordo quei giorni,

ma ricordo quei giorni,

ma ricordo quei giorni

ma ricordo…

Herinner je je die dagen nog?

We gingen naar buiten na de liedjes om langzaam te lopen ...

Herinner je je die dagen nog?

Vrienden dronken wijn, iemand praatte en lachte, we waren bijna ver weg,

dicht bij jou,

dicht bij mij

en we spraken met elkaar om iets achter te laten,

iets creëren, iets hebben...

Herinner je je die dagen nog?

Je ogen werden donker, je gezicht werd rood

en je omhelsde me in mijn kamer,

bijna een ademteug, toen zei je tegen me: "Genoeg,

omdat ik niet naar je wil kijken,

omdat ik bang ben om van je te houden ».

En je zei, en je zei en je zei...

Jouw woorden

Ik herinner het me bijna niet meer,

maar je herinnert je niet eens iets...

Waar ben je nu en welke mensen?

zie je gezicht en luister

je lichte woorden,

jouw lichte onzin,

je lichte tranen,

hoe een keer?

Wat zeg je nu?

wanneer iemand je knuffelt

en je verbergt je gezicht

en je verheft je gezicht trots

en recht in het gezicht kijken

hoe dan?

Hier regent het een beetje en de zon een beetje,

we wachten elke dag

voor het einde van deze zomer,

dat alle onzekerheid verdwijnt...

Jij ook?

Ik herinner het me niet meer

wat is jouw stem...

Wat doe je?

Ik denk het niet echt

voor die tijd om terug te keren,

maar ik herinner me die dagen,

maar ik herinner me die dagen,

maar ik herinner me die dagen

maar ik herinner me...