Quel giorno d'Aprile - Francesco Guccini

Il cannone è una sagoma nera contro il cielo cobalto

Ed il gallo passeggia impettito dentro il nostro cortile

Se la guerra è finita perché ti si annebbia di pianto

Questo giorno di aprile

Ma il paese è in festa e saluta i soldati tornati

Mentre mandrie di nuvole pigre dormono sul campanile

Ed ognuno ritorna alla vita come i fiori nei prati

Come il vento di aprile

E la Russia è una favola bianca che conosci a memoria

E che sogni ogni notte, stringendo la sua lettera breve

Le cicogne sospese nell’aria, il suo viso bagnato di neve

E l’Italia, cantando, ormai libera, allaga le strade

Sventolando nel cielo bandiere impazzite di luce

E tua madre prendendoti in braccio, piangendo, sorride

Mentre attorno qualcuno una storia o una vita ricuce

E chissà se hai addosso un cappotto o se dormi in un caldo fienile

Sotto il glicine tuo padre lo aspetti

Con il sole d’aprile

È domenica e in bici con lui hai più anni e respiri l’odore

Delle sue sigarette e del fiume che morde il pontile

Si dipinge d’azzurro o di fumo ogni vago timore

In un giorno di aprile

Ma nei suoi sogni continua la guerra e lui scivola ancora

Sull’immensa pianura e rivede quell’attimo breve

Le cicogne sospese nell’aria, i compagni coperti di neve

E l’Italia è una donna che balla sui tetti di Roma

Nell’amara dolcezza dei film dove canta la vita

Ed un papa si affaccia e accarezza i bambini e la luna

Mentre l’anima dorme davanti a una scatola vuota

Suona ancora per tutti campana

E non stai su nessun campanile

Perché dentro di noi, troppo in fretta, ci allontana

Quel giorno di aprile

Het kanon is een zwart silhouet tegen de kobaltblauwe lucht

En de haan steelt op onze binnenplaats

Als de oorlog voorbij is omdat je met tranen bedekt bent

Deze dag in april

Maar de stad viert feest en begroet de teruggekeerde soldaten

Terwijl kuddes luie wolken op de klokkentoren slapen

En iedereen komt weer tot leven als bloemen in de wei

Zoals de aprilwind

En Rusland is een wit sprookje dat je uit je hoofd kent

En welke dromen elke nacht, zijn korte brief geklemd?

De ooievaars hangen in de lucht, zijn gezicht nat van de sneeuw

En Italië, zingend, nu vrij, overstroomt de straten

Wuivende in de lucht banners gek geworden van licht

En je moeder, die je in haar armen neemt, huilt, lacht

Terwijl in de buurt van iemand een verhaal of een leven aan elkaar kleeft

En wie weet of je een jas aan hebt of in een warme schuur slaapt

Onder de blauwe regen wacht je vader op hem

Met de aprilzon

Het is zondag en je bent ouder op je fiets met hem en je ademt de geur in

Van zijn sigaretten en de rivier die door de haven bijt

Elke vage angst is geschilderd in blauw of rook

Op een dag in april

Maar in zijn dromen gaat de oorlog door en hij glijdt nog steeds uit

Op de immense vlakte en ziet dat korte moment weer

De ooievaars hangen in de lucht, de metgezellen bedekt met sneeuw

En Italië is een vrouw die danst op de daken van Rome

In de bittere zoetheid van films waar het leven zingt

En een paus kijkt uit en streelt de kinderen en de maan

Terwijl de ziel slaapt voor een lege doos

Bel nogmaals voor iedereen

En je bent niet op een klokkentoren

Omdat het in ons, te snel, ons wegduwt

Die aprildag