Parole - Francesco Guccini

Parole, son parole, e quante mai ne ho adoperate

E quante lette e poi sentite

A raffica, trasmesse, a mano tesa, sussurrate

Sputate, a tanti giri, riverite

Adatte alla mattina, messe in abito da sera

All’osteria citabili o a Cortina, o a Marghera

Con gioia di parole ci riempiamo le mascelle

E in aria le facciamo rimbalzare

E se le cento usate sono in fondo sempre quelle

Non è importante poi comunicare

È come l’uomo solo, che fischietta dal terrore

E vuole nel silenzio udire un suono, far rumore

Mio caro amore

Si è un po' come commessi viaggiatori

Con campionari di parole e umori

A ritmi di trecento e più al minuto;

Amore muto

Beati i letterari marinai

Così sul taciturno e cerca guai

Così inventati e pieni di coraggio

Io non son quei marinai, parole in rima

Ne ho già dette

(e tante, strano, ma ne faccio dire)

Nostalgiche, incazzate, quanto basta maledette

Ironiche quel tanto per servire

A grattarsi un po' la rogna, soffocati dal collare

Adatto per i cani o per la gogna del giullare

Poi andare sopra un palco per compenso o l’emozione:

Chi non ha mai sognato di provare?

Sia chi ha capito tutto e tutto sa per professione

Ed ha un orgasmo a scrivere o a fischiare

Sia quelli che ti adorano fedeli e senza intoppi

Coi santi non si scherza, abbasso il Milan, viva Coppi!

Amore sappi

Beato chi ha le musiche importanti

Le orchestre, luci e viole sviolinanti

Non queste mie di fil di ferro e spago;

Amore vago

Mi tocca coi miei due giri costanti

Far il make-up a metonimie erranti:

Che gaffe proprio all’età della ragione

E sì son tanti gli anni, ma se guardo ancora pochi

Voltaire non ci ha insegnato ancora niente

È questo quel periodo in cui i ruggiti si fan fiochi

Oppure si ruggisce veramente

Ed io del topo sovrastrutturale me ne frego;

Chi sia Voltaire mi dite?

va be', dopo ve lo spiego

E se pensate questi i vaniloqui di un anziano

Lo ammetto, ma mettiamoci d’accordo

Conosco gente pia, gente che sa guardar lontano

E alla maturità dicon sia sordo

Perché i rincoglioniti d’ogni parte odian parecchio

La libertà e la chiamano «vagiti»

O «ostie» di un vecchi

Amore a specchio

È tanto bello urlare dagli schermi

Gettare a terra falsi pachidermi

Coprendo ad urla il vuoto ed il timore

Qui sul mio onore

Smetterei di giocar con le parole

Ma è un vizio antico e poi quando ci vuole

Per la battuta mi farei spellare

Eee, le chiacchiere son tante e se ne fan continuamente

È tanto bello dar fiato alle trombe

O il vino o robe esotiche rimbomban nella mente

Esplodono parole come bombe

Pillacchere di fango, poesie dette sulla sedia

Ghirlande di semantica e gran tango dei mass-media

Dibattito, dal vivo, miti, spot, ex-cineforum

Talk-show, magazine, trend, poi TV e radio

Telegiornale, spazi, nuovo, gadget, pista, quorum

Dietrismo, le tangenti, rock e stadio

Deviati, bombe, agenti, buco e forza del destino

Scazzato, paranoia e gran minestra dello spino

Amore fino

Lo so che in questo modo cerco guai

Ma non sopporto questi parolai

Non dire più che ci son dentro anch’io

Amore mio

Se il gioco è esser furbo o intelligente

Ti voglio presentare della gente

E certamente presto capirai

Ci sono, sai, nascosti, dietro a pieghe di risate

Che tiran giù i palazzi dei coglioni

Più sobri e più discreti e che fan meno puttanate

Di me che scrivo in rima le canzoni

I clown senza illusioni, fucilati ad ogni muro

Se stan così le cose dei buffoni sia il futuro

Son quelli che distinguono parole da parole

E sanno scegliere fra Mer’causeio e Mina

Che fanno i giocolieri fra le verità e le mode

I Franti che sghignazzano a dottrina

Che irridono ai proverbi e berceran disincantati:

«Fra Mina e fra Mer’causeio son parole, e non son frati!»

Woorden, het zijn woorden, en hoeveel heb ik er ooit gebruikt?

En hoeveel lezen en horen dan

In bursts, verzonden, in de hand gehouden, gefluisterd

Spit, in zoveel bochten, vereerd

Geschikt voor de ochtend, trek aan in avondjurk

In de citabili-taverne of in Cortina, of in Marghera

Met vreugde van woorden vullen we onze kaken

En we laten ze in de lucht stuiteren

En als de gebruikte honderd eigenlijk altijd die zijn

Het is niet belangrijk om te communiceren

Het is als de eenzame man die fluit van angst

En hij wil in stilte een geluid horen, lawaai maken

Mijn liefste

We zijn een beetje zoals reizende verkopers

Met voorbeelden van woorden en stemmingen

Met een snelheid van driehonderd of meer per minuut;

liefde dempen

Gezegend zijn de literaire zeelieden

Dus zwijgzaam en op zoek naar problemen

Zo uitgevonden en vol moed

Ik ben niet die matrozen, rijmende woorden

ik heb al gezegd

(en veel, vreemd, maar ik zeg het wel)

Nostalgisch, pissig, genoeg vervloekt

Ironisch genoeg om te serveren

Een beetje krabben aan zijn schurft, stikken in de kraag

Geschikt voor honden of voor de schandpaal van de nar

Ga dan een podium op voor compensatie of emotie:

Wie heeft er niet van gedroomd om het te proberen?

Zowel degenen die alles hebben begrepen en alles van beroep weten

En hij heeft een orgasme bij het schrijven of fluiten

Wees degenen die u trouw en soepel aanbidden

Er is geen grapje met de heiligen, weg met Milaan, lang leve Coppi!

liefde weet

Gezegend zijn zij die belangrijke muziek hebben

De orkesten, lichten en viooltjes zwaaien

Niet deze mijn van draad en touw;

vage liefde

Het raakt me met mijn twee constante ronden

Doe de make-up met dwalende metonymieën:

Wat een blunder op de leeftijd van de rede

En ja, er zijn vele jaren, maar als ik er nog een paar bekijk

Voltaire heeft ons nog niets geleerd

Dit is die periode waarin het gebrul zwak wordt

Of het brult echt

En ik geef niet om de bovenbouwmuis;

Wie is Voltaire, zeg je me?

oke, ik zal het later uitleggen

En als je denkt dat dit de onzin van een ouderling is

Ik geef het toe, maar laten we het erover eens zijn

Ik ken vrome mensen, mensen die ver kunnen zoeken

En op volwassen leeftijd zeggen ze dat hij doof is

Omdat stoners overal een hekel hebben

Vrijheid en ze noemen het "gejammer"

Of "gastheren" van een oude man

Spiegel liefde

Het is zo goed om van de schermen te schreeuwen

Valse dikhuiden op de grond gooien

Leegte en angst bedekken met geschreeuw

Hier op mijn eer

Ik zou stoppen met spelen met woorden

Maar het is een oude ondeugd en dan wanneer het nodig is

Voor de grap zou ik gevild worden

Eee, er wordt veel gekletst en als ze het continu doen

Het is zo mooi om op de trompetten te blazen

Ofwel wijn of exotische dingen rommelen in de geest

Woorden ontploffen als bommen

Pillacchere van modder, gedichten gezegd op de stoel

Slingers van semantiek en massamedia-tango

Debat, live, mythen, commercials, ex-cineforum

Talkshow, tijdschrift, trend, dan tv en radio

Nieuws, spaties, nieuw, gadgets, track, quorum

Diëtetiek, smeergeld, rock en toneel

Afwijkt, bommen, agenten, gat en kracht van het lot

Scazzato, paranoia en geweldige spinosoep

hou op

Ik weet op deze manier dat ik op zoek ben naar problemen

Maar ik kan deze praters niet uitstaan

Zeg niet meer dat ik er ook in zit

Mijn liefde

Of het spel nu slim of slim is

Ik wil je aan mensen voorstellen

En je zult het zeker snel begrijpen

Er zijn, weet je, verborgen achter lachplooien

Die de paleizen van de ballen naar beneden trekken

Meer nuchter en discreter en minder hoerenfans

Over mij rijmende liedjes

De clowns zonder illusies, tegen elke muur geschoten

Als dat zo is voor hansworsten, laat het dan de toekomst zijn

Zij zijn degenen die woorden van woorden onderscheiden

En ze weten hoe ze moeten kiezen tussen Mer'causeio en Mina

Wie jongleert tussen waarheden en mode?

De Franti die lachen om doctrine

Die spotten met spreekwoorden en ontgoochelde bercerans:

"Fra Mina en Fra Mer'causeio zijn woorden, en het zijn geen broeders!"