Odysseus - Francesco Guccini

«Bisogni che lo affermi fortemente

che, certo, non appartenevo al mare

anche se Dei d Olimpo e umana gente…»

«…concavi navi dalle vele nere

e nel mare cambi?

quella mia vita

ma il mare trascurato mi travolse, seppi che il mio futuro era sul mare,

con un dubbio per?

che n si sciolse,

senza futuro era il mio navigare»

«l urlo dell accecato Polifemo»

«La via del mare segna false rotte»

Ma se tu guardi un monte che hai di faccia

senti che ti sospinge a un altro monte,

un isola col mare che l abbraccia

ti chiama a un altra isola di fronte

e diedi un volto a quelle chimere

le navi costruii di forma ardita,

concavi navi dalle vele nere

e nel mare cambi?

quella mia vita

ma il mare cambi?

quella mia vita

ma il mare trascurato mi travolse:

senza futuro era il mio navigare

Ma nel futuro trame di passato

si uniscono a brandelli di presente,

ti esalta l acqua e al gusto del salato

brucia la mente

e ad ogni viaggio reinventarsi un mito

a ogni incontro ridisegnare il mondo

e perdersi nel gusto del proibito

sempre pi?

in fondo

E andare in giorni bianchi come arsura,

soffio di vento e forza delle braccia,

mano al timone e sguardo nella pura

schiuma che lascia effimera una traccia

"Je moet het sterk bevestigen"

dat ik natuurlijk niet bij de zee hoorde

zelfs als Goden van Olympus en mensen ... "

«... Concave schepen met zwarte zeilen

en verander je in de zee?

dat leven van mij

maar de verwaarloosde zee overweldigde me, ik wist dat mijn toekomst op de zee lag,

met een twijfel voor?

dat n uit elkaar ging,

zonder toekomst was het mijn zeilen"

"De schreeuw van de verblinde Polyphemus"

"De zeeroute markeert valse routes"

Maar als je naar een berg kijkt, heb je je gezicht

je voelt dat het je naar een andere berg duwt,

een eiland met de zee die het omarmt

roept je naar een ander eiland aan de overkant

en ik gaf een gezicht aan die hersenschimmen

de schepen die ik in gedurfde vorm heb gebouwd,

concave schepen met zwarte zeilen

en verander je in de zee?

dat leven van mij

maar verandert de zee?

dat leven van mij

maar de verwaarloosde zee overweldigde me:

zonder toekomst was het mijn zeilen

Maar in de toekomst plots van het verleden

verenigen in flarden van het heden,

het verbetert het water en de hartige smaak

het brandt je geest

en om voor elke reis een mythe opnieuw uit te vinden

de wereld opnieuw ontwerpen bij elke vergadering

en verdwaal in de smaak van het verbodene

meer en meer?

Op de bodem

En ga op dagen zo wit als hitte,

adem van wind en kracht van armen,

hand aan het roer en blik in het pure

schuim dat een vluchtig spoor achterlaat