Milano (Poveri Bimbi Di) - Francesco Guccini

Quando son nato io Pesavo sei chili

Avevo spalle da uomo

E mani grandi come badili.

Quando son nato io Eran davvero tempi cupi

E le mie strade erano piene

Di iene e di lupi

Quando son nato io La morte stringeva la vite e la Gente dei mondo

Ingoiava cordite.

Poveri bimbi di Milano

Col vestiti comprati all’Upim

Abituati ad un cielo a buchi

Che vedete sempre pi lontano.

Poveri bimbi di Milano

Cos fragili cos infelici

Che urlate rabbia senza radici

Con occhi tinti e con niente in Mano.

Poveri bimbi di Milano

Derubati anche d speranza

Che danzate la vostra danza

In quello zoo metropolitano.

Poveri bimbi di Milano

Con fazzoletti come giardini

Poveri indiani nella riserva

Povere giacche blu questurini.

Quando son nato io

C’era la fame nera

E la vita d’ognuno

Tirava il lotto ogni sera.

Quando son nato io Le citt erano cimiteri

E la primavera sbocciava

Sopra ai morti di ieri.

Quando son nato io alla fine

Ci tu gran festa

E l’uomo si svegli dal sonno

Apr gli occhi e rialz la testa.

Poveri bimbi di Milano

Dall’orizzonte sempre coperto

Povera sete di libert

Costretta a vivere nel deserto.

Poveri bimbi di Milano

Dalle musiche come un motore

Col pi terribile del silenzi

La solitudine del rumore.

Poveri bimbi di Milano

Figli di padri preoccupanti

Con un esistere da nano

E nella mente sogni giganti.

Poveri bimbi di Milano

Numerosi come minuti

Viaggiatori di mete fisse

Spettatori sempre seduti.

Quando son nato io Come capita a tutti

Il tempo uguale e incurante

Imponeva i suoi frutti.

Quando son nato io Nel rogo d S. Silvestro

Si bruciava il passato

E il peccato col resto.

Quando rinasceremo

Come il sogno d’un uomo

Bruceremo il futuro

In piazza del Duomo.

Toen ik geboren werd woog ik zes kilo

Ik had de schouders van een man

En handen zo groot als schoppen.

Toen ik werd geboren, waren het echt donkere tijden

En mijn straten waren vol

Van hyena's en wolven

Toen ik werd geboren, hield de Dood de wijnstok en de mensen van de wereld

Hij slikte cordiet.

Arme kinderen van Milaan

Met kleding gekocht bij de Upim

Wen aan een lucht met gaten

Die je steeds verder ziet.

Arme kinderen van Milaan

Zo kwetsbaar zo ongelukkig

Die wortelloze woede schreeuwen

Met geverfde ogen en met niets in de hand.

Arme kinderen van Milaan

Beroofd geeft ook hoop

Laat je dans je dans

In die grootstedelijke dierentuin.

Arme kinderen van Milaan

Met zakdoeken als tuinen

Arme Indiërs op het reservaat

Arme blauwe politiejacks.

Toen ik werd geboren

Er was zwarte honger

En ieders leven

Hij trok elke avond de loterij.

Toen ik werd geboren Steden waren begraafplaatsen

En de lente bloeide

Boven de doden van gisteren.

Toen ik uiteindelijk werd geboren

Daar ben je geweldig feest

En de man ontwaakt uit zijn slaap

Hij opende zijn ogen en hief zijn hoofd op.

Arme kinderen van Milaan

Vanaf de horizon altijd bedekt

Arme dorst naar vrijheid

Gedwongen om in de woestijn te leven.

Arme kinderen van Milaan

Van muziek als een motor

Met de meest verschrikkelijke stilte

De eenzaamheid van lawaai.

Arme kinderen van Milaan

Kinderen van bezorgde vaders

Met een dwergbestaan

En in de geest gigantische dromen.

Arme kinderen van Milaan

Zo talrijk als minuten

Reizigers met vaste bestemming

Toeschouwers zitten altijd.

Toen ik werd geboren Zoals het met iedereen gebeurt

Tijd gelijk en onvoorzichtig

Het legde zijn vruchten af.

Toen ik werd geboren In de ring van S. Silvestro

Het verleden werd verbrand

En zondigen met de rest.

Wanneer worden we herboren?

Als de droom van een man

We zullen de toekomst verbranden

Op de Piazza del Duomo.