Luna Fortuna - Francesco Guccini

Notte calda come tante vicino al fiume che canta

Aria piena del barlume di un lume fioco in distanza

E di lucciole sfuggenti di cui la notte si ammanta

E si ammanta di fantasmi, o di un ricordo lontano

Mentre al buio della notte che mi trascina per mano

Cerco i segni delle piante che mi circondano piano

Piano, all’ombra della notte, mi sembri fatta di fumo

Sento appena il tuo calore ed il tuo strano profumo

Con l’odore del tuo corpo e in questo io mi consumo

Ma dal monte all’improvviso spunta la bianca luna

E ogni cosa in un istante schiarisce e non è più bruna;

Questa luna esagerata ci procurerà fortuna

La fortuna di un amante è un fiore d’esile stelo

Una favola inquietante, fugace e fragile velo

Il respiro di un istante che scomparirà nel cielo

Cielo e luce all’infinito come se fosse di giorno

Mondo magico e fiorito che mi risplende d’intorno

Io ti sfoglio con le dita e indovino il tuo contorno

Il contorno del tuo corpo ora si è fatto reale

È qualcosa bianco e vero, bello da far quasi male

E si insinua in un pensiero che all’improvviso mi assale:

Contro il cielo trasformato sorride un’altra luna

Ma io so qual è la vera, l’altra non è più nessuna

Questa nuova luna piena mi procurerà fortuna

Warme nacht zoals zovelen bij de zingende rivier

Lucht gevuld met de glinstering van een zwak licht in de verte

En van ongrijpbare vuurvliegjes die de nacht omhult

En het hult zich in geesten, of in een verre herinnering

Terwijl in het donker van de nacht die me bij de hand sleept

Ik zoek langzaam naar de tekenen van de planten die me omringen

Langzaam, in de schaduw van de nacht, lijk je mij gemaakt van rook

Ik voel nauwelijks je warmte en je vreemde parfum

Met de geur van je lichaam en hierin word ik verteerd

Maar plotseling komt de witte maan uit de berg

En alles in een oogwenk klaart op en is niet meer bruin;

Deze overdreven maan zal ons geluk brengen

Het geluk van een minnaar is een bloem met een slanke steel

Een verontrustende fabel, vluchtige en fragiele sluier

De adem van een moment die in de lucht zal verdwijnen

Oneindige lucht en licht alsof het dag is

Magische en bloemrijke wereld die om me heen schijnt

Ik blader door je met mijn vingers en raad je omtrek

De omtrek van je lichaam is nu echt geworden

Het is iets wits en waars, moois om bijna pijn te doen

En het sluipt in een gedachte die me plotseling overvalt:

Een andere maan lacht tegen de getransformeerde lucht

Maar ik weet welke waar is, de andere is niet langer geen

Deze nieuwe volle maan zal me geluk brengen