Le Ragazze Della Notte - Francesco Guccini

Che cosa cercano le ragazze della notte, trucco e toilettes che si spampanano

piano

Come il ghiaccio va in acqua dentro al tumbler squagliandosi col caldo della

mano

E frugano con gli occhi per vedere un viso o un' ombra nell' oscurità

O per trovare qualcuno a cui ripetere le frasi solite di quell' umanità…

Ma chi aspettano le ragazze della notte in quei bar zuppi di alcolici e fiati

Di uomini vocianti che strascinano pacchi di soldi forse male guadagnati

Le vedi appendersi adoranti e innaturali a quei califfi cui io non darei una

lira;

Chissà se sognano vite più normali mentre la notte gira gira gira…

E si mettono a cantare un po' stonate quando qualcuno va a picchiare un piano

Canzoni vecchie, storie disperate, gli amori in rima di un tempo già lontano

E si immedesimano in quelle parole scritte per altre tanto tempo fa

«Bella senz' anima», «Quando tramonta il sole»

«Suona un' armonica», «Ne me quitte pas», «Ne me quitte pas»…

Che cosa dicono le ragazze della notte a quei baristi ruffiani e discreti

Che si chinano preteschi sul bancone per confessare chissà quali segreti

E poi guardano in controluce a un bicchiere e agili danzano versando un liquore;

Quanto da dire e quanto c'è da bere mentre la notte macina le ore…

Oh, come amo le ragazze della notte così simili a me, cosi diverse

Noi passeggeri di treni paralleli, piccoli eroi delle occasioni perse

Anche se so che non ci incontreremo, ma solamente ci guardiamo passare

Anche se so che mai noi ci ameremo con il rimpianto di non poterci amare…

Finchè anche dai vetri affumicati spinge la luce ed entra all' improvviso

E autobus gonfi di sonni arretrati passano ottusi nel mattino intriso

Di edicole che espongono i giornali pieni di fatti che sappiamo già

Di cappucci e brioche e dei normali rumori che ha al mattino una città…

Ma dove vanno le ragazze della notte che all' alba fuggono complice un taxì

Stanche di tanto, piene del rimorso d' avere forse detto troppi sì

Ma lo scacciano presto ed entra in loro solo un filo di spossatezza leggera

Che le accompagnerà lungo il lavoro, che condurrà diritto fino a sera…

Ma chi sono le ragazze della notte…

Waar zijn de meiden van de nacht naar op zoek, make-up en toiletten die opzwellen?

vloer

Terwijl het ijs in het water in de tuimelaar gaat, smelt het met de hitte van de

maar nee

En ze zoeken met hun ogen naar een gezicht of een schaduw in het donker

Of om iemand te vinden die de gebruikelijke zinnen van die menselijkheid herhaalt ...

Maar wie wacht er op de meisjes van de nacht in die bars doordrenkt van geesten en adem?

Van luidruchtige mannen die bundels van misschien slecht verdiend geld slepen

Je ziet ze bewonderend en onnatuurlijk hangen voor die kaliefen aan wie ik er geen zou geven

lire;

Wie weet of ze dromen van een normaler leven terwijl de nacht zich omdraait...

En ze beginnen een beetje vals te zingen als iemand op een piano gaat slaan

Oude liedjes, wanhopige verhalen, de rijmende liefdes van lang geleden

En ze identificeren zich met die woorden die lang geleden voor anderen zijn geschreven

"Mooi zonder ziel", "Als de zon ondergaat"

«Speel een mondharmonica», «Ne me quitte pas», «Ne me quitte pas» ...

Wat zeggen de meiden van de nacht tegen die pooier en discrete barmannen

Pretescriptors die zich over de toonbank buigen om te bekennen wie weet welke geheimen

En dan kijken ze in het licht naar een glas en dansen ze behendig terwijl ze een likeur inschenken;

Hoeveel te zeggen en hoeveel te drinken terwijl de nacht de uren maalt ...

Oh, wat hou ik van girls of the night die zo op mij lijken, zo anders

Wij passagiers van parallelle treinen, kleine helden van gemiste kansen

Ook al weet ik dat we elkaar niet zullen ontmoeten, we kijken elkaar gewoon voorbij

Hoewel ik weet dat we nooit van elkaar zullen houden met spijt dat we niet van elkaar kunnen houden ...

Tot zelfs het gerookte glas het licht duwt en plotseling binnenkomt

En bussen opgezwollen van achterwaartse slaap passeren saai in de doorweekte ochtend

Kiosken met kranten vol feiten die we al weten

Van kappen en croissants en de normale geluiden die een stad 's ochtends heeft ...

Maar waar gaan de meisjes van de nacht heen die bij zonsopgang weglopen dankzij een taxi

Moe van zoveel, vol spijt omdat ik misschien te veel ja heb gezegd

Maar ze jagen het snel weg en alleen een draad van lichte uitputting komt bij hen binnen

Wie zal hen begeleiden langs het werk, dat hen rechtstreeks naar de avond zal leiden ...

Maar wie zijn de meiden van de nacht...