L'Albero Ed Io - Francesco Guccini

Quando il mio ultimo giorno verrà

Dopo il mio ultimo sguardo sul mondo

Non voglio pietra su questo mio corpo

Perché pesante mi sembrerà

Cercate un albero giovane e forte

Quello sarà il posto mio

Voglio tornare anche dopo la morte

Sotto quel cielo che chiaman di Dio

Ed in inverno, nel lungo riposo

Ancora vivo alla pianta vicino

Come dormendo, starò fiducioso

Nel mio risveglio in un qualche mattino

E a primavera, fra mille richiami

Ancora vivi saremo di nuovo

E innalzerò le mie dita di rami

Verso quel cielo così misterioso

Ed in estate, se il vento raccoglie l’invito

Fatto da ogni gemma fiorita

Sventoleremo bandiere di foglie

E canteremo canzoni di vita

E così, assieme, vivremo in eterno

Qua sulla terra, l’albero e io

Sempre svettanti, in estate e in inverno

Contro quel cielo che dicon di Dio

Wanneer mijn laatste dag komt

Na mijn laatste blik op de wereld

Ik wil geen steen op dit lichaam van mij

Omdat het me zwaar zal lijken

Zoek een jonge en sterke boom

Dat wordt mijn plek

Ik wil terugkeren, zelfs na de dood

Onder die hemel roepen ze van God

En in de winter, in de lange rust

Nog in leven in de nabijgelegen fabriek

Alsof ik slaap, zal ik zelfverzekerd zijn

Op een ochtend in mijn ontwaken

En in het voorjaar, tussen duizend telefoontjes

We leven nog, we zullen weer zijn

En ik zal mijn vingers van takken opsteken

Op weg naar die mysterieuze lucht

En in de zomer, als de wind de uitnodiging oppikt

Gemaakt van elke bloemknop

We zullen vlaggen van bladeren zwaaien

En we zullen levensliederen zingen

En zo zullen we samen voor altijd leven

Hier op aarde, de boom en ik

Altijd stijgend, in zomer en winter

Tegen die lucht zeggen ze over God