Il Matto - Francesco Guccini

Mi dicevano il matto perchè prendevo la vita

Da giullare, da pazzo, con un’allegria infinita

D’altra parte è assai meglio, dentro questa tragedia

Ridersi addosso, non piangere e voltarla in commedia

Quando mi hanno chiamato per la guerra, dicevo:

«Beh, è naja, soldato!»

e ridevo, ridevo

Mi han marchiato e tosato, mi hanno dato un fucile

Rancio immondo, ma io allegro, ridevo da morire

Facevo scherzi, mattane, naturalmente ai fanti

Agli osti e alle puttane, ma non risparmiavo i santi

E un giorno me l’han giocata, mi han ricambiato il favore

E dal fucile mi han tolto l' intero caricatore

Mi son trovato il nemico di fronte e abbiamo sparato

Chiaramente io a vuoto, lui invece mi ha centrato

Perchè quegli occhi stupiti, perchè mentre cadevo

Per terra, la morte addosso, io ridevo, ridevo?

Ora qui non sto male, ora qui mi consolo

Ma non mi sembra normale ridere sempre da solo, ridere sempre da solo!

Ze vertelden me gek omdat ik het leven nam

Als een nar, als een gek, met oneindige vreugde

Aan de andere kant is het veel beter binnen deze tragedie

Lach elkaar uit, huil niet en maak er een komedie van

Toen ze me belden voor de oorlog, zei ik:

"Nou, het is naja, soldaat!"

en ik lachte, ik lachte

Ze hebben me gebrandmerkt en geschoren, ze gaven me een pistool

Onrein rantsoen, maar ik was blij, ik lachte me dood

Ik maakte grappen, gekken, natuurlijk tegen de infanteristen

Aan de gastheren en de hoeren, maar ik heb de heiligen niet gespaard

En op een dag speelden ze het op mij, ze beantwoordden de gunst

En ze haalden het hele tijdschrift uit mijn geweer

Ik vond de vijand voor me en we schoten

Het is duidelijk dat ik leeg ben, in plaats daarvan sloeg hij me

Waarom die verbaasde ogen, waarom toen ik viel?

Op de grond, de dood op mij, ik lachte, heb ik gelachen?

Nu voel ik me hier niet slecht, nu troost ik hier

Maar het lijkt me niet normaal om altijd alleen te lachen, altijd alleen te lachen!