Il Bello - Francesco Guccini

Bello col vestito della festa, bello con la brillantina in testa

Bello, con le scarpe di coppale e l’andata un po' per male, ed in bocca il riso

amar…

Le donne treman quando monto la Gilera, fremono aspettando alla balera

Muoion spasimando nell’attesa che ad un mio cenno d’intesa io le stringa nel «casqué»

Modestamente: olè!

Poi mi decido e avanzo tra la folla, lalala, e con un fischio invito la più

bella, lalala

Lei mi stramazza sulla spalla, poverina, quell’odor di brillantina è il profumo

dell’amor

E mentre il tango dolcemente vola, sussurro piano: «Bambola, il tuo nome!»

Risponde dolce «Sguazzinelli Argìa, sto qui in fondo alla via al centoventitré.

Dimenticavo: olè!

Bello con la mossa, olè, dell’anca, bello mentre turbina la danza

Bello con lo sguardo vellutato ed il labbro corrucciato e la voluttà nel cor!

Oh, la stringo forte in una spastica carezza e nello spasimo una costola si

spezza

Ma che m’importa, poiché sono quasi un mito

Questo è il minimo tributo che una donna pagar dè…

Sono fatale: olè!

Tace il violino, si tace la chitarra, lalala, sazio d’amore la risbatto sulla

panca, lalala

Lei sta piangendo il suo dolore, poverina, quell’odor di brillantina non

scorderà mai più…

Mentre la notte tenebrosa impera, risalto al volo sulla mia Gilera:

Per questa sera ho troppo amato e sono stanco

La notte tutta in bianco non posso far perché

Sono anemico!

Olè!

Mooi met de feestjurk, mooi met het vet op zijn hoofd

Lekker, met coppale schoenen en een beetje een bad trip, en rijst in de mond

Liefde ...

De vrouwen beven als ik de Gilera beklim, ze staan ​​te trillen bij de danszaal

Ze sterven in doodsangst, wachtend op mijn teken van begrip om ze vast te zetten in de "casqué"

Bescheiden: ole!

Dan beslis ik en ga door de menigte, lalala, en met een fluitje nodig ik het meest uit

mooi, lala

Ze valt op mijn schouder, arm ding, die geur van vet is het parfum

van liefde

En terwijl de tango zachtjes vliegt, fluister ik zachtjes: "Doll, your name!"

Hij antwoordt vriendelijk: «Sguazzinelli Argìa, ik ben hier aan het einde van de straat om honderddrieëntwintig.

Ik vergat: ole!

Mooi met de beweging, ole, van de heup, mooi terwijl de dans ronddraait

Prachtig met een fluwelen look en een fronsende lip en de wellust in het hart!

Oh, ik knijp haar stevig in een spastische streling en in een kramp een rib ja

pauzes

Maar wat maakt het mij uit, aangezien ze bijna een mythe zijn

Dit is het minste eerbetoon dat een vrouw betaalt...

Ik ben dodelijk: ole!

De viool is stil, de gitaar is stil, de vleugel, verzadigd met liefde, ik sla erop

bank, lalala

Ze huilt om haar pijn, arm ding, die geur van vet is dat niet

zal nooit vergeten ...

Terwijl de donkere nacht regeert, benadruk ik de vlucht op mijn Gilera:

Voor deze avond heb ik te veel liefgehad en ben ik moe

De hele nacht in het wit kan ik het niet helpen

Ik ben bloedarm!

Olè!