Gli Amici - Francesco Guccini, Roberto Vecchioni

I miei amici veri, purtroppo o per fortuna

Non sono vagabondi o abbaialuna

Per fortuna o purtroppo ci tengono alla faccia

Quasi nessuno batte o fa il magnaccia

Non son razza padrona, non sono gente arcigna

Siamo volgari come la gramigna

Non so se è pregio o colpa esser fatti così

C'è gente che è di casa in serie B

Contandoli uno a uno non son certo parecchi

Son come i denti in bocca a certi vecchi

Ma proprio perché pochi, son buoni fino in fondo

E sempre pronti a masticare il mondo

Non siam razza d’artista, né maschere da gogna

E chi fa il giornalista si vergogna

Non che il fatto c’importi, chi non ha in qualche posto

Un peccato o un cadavere nascosto?

Non cerchiamo la gloria, ma la nostra ambizione

È invecchiar bene, anzi, direi… benone!

Per quello che ci basta non c'è da andar lontano

E abbiamo fisso in testa un nostro piano:

Se e quando moriremo, ma la cosa è insicura

Avremo un paradiso su misura

In tutto somigliante al solito locale

Ma il bere non si paga e non fa male

E ci andremo di forza, senza pagare il fìo

Di coniugare troppo spesso in Dio

Non voglio mescolarmi in guai o problemi altrui

Ma questo mondo ce l’ha schiaffato Lui

E quindi ci sopporti, ci lasci ai nostri giochi

Cosa che a questo mondo han fatto in pochi

Voglio veder chi sceglie, con tanti pretendenti

Tra santi tristi e noi più divertenti

Veder chi è assunto in cielo, pur con mille ragioni

Fra noi e la massa dei rompicoglioni…

Mijn echte vrienden, helaas of gelukkig

Het zijn geen zwervers of blaffers

Gelukkig of helaas houden ze ons in het gezicht

Bijna niemand slaat of pimpt

Ik ben geen minnares, het zijn geen grimmige mensen

We zijn vulgair als het onkruid

Ik weet niet of het een verdienste of een fout is om zo gemaakt te worden

Er zijn mensen die thuis zijn in Serie B

Als ik ze één voor één tel, ben ik zeker niet veel

Ze zijn als tanden in de mond van sommige oude mannen

Maar juist omdat het er maar weinig zijn, zijn ze goed tot het einde

En altijd klaar om de wereld te kauwen

We zijn geen ras van artiesten, noch schandmaskers

En wie journalist is, schaamt zich

Niet dat het feit er toe doet, degenen die het niet ergens hebben

Een zonde of een verborgen lijk?

We zijn niet op zoek naar glorie, maar naar onze ambitie

Het veroudert goed, inderdaad, zou ik zeggen... geweldig!

Voor wat genoeg is voor ons is het niet nodig om ver te gaan

En we hebben ons plan in gedachten:

Als en wanneer we sterven, maar het ding is onzeker

We zullen een paradijs op maat hebben

In alle vergelijkbaar met de gebruikelijke lokale?

Maar drinken loont niet en het doet geen pijn

En we gaan er met geweld heen, zonder de prijs te betalen

Te vaak combineren in God

Ik wil niet verstrikt raken in de problemen of problemen van andere mensen

Maar hij sloeg deze wereld voor ons

En dus verdraag je ons, je laat ons aan onze spelletjes over

Iets dat maar weinigen in deze wereld hebben gedaan

Ik wil zien wie kiest, met zoveel vrijers

Tussen droevige heiligen en de grappigste wij

Kijk wie er naar de hemel wordt gebracht, zelfs met duizend redenen

Tussen ons en de massa van pijn in de kont ...