Alamo - Roberto Vecchioni

Il generale Santa Anna che si credeva Dio

ci diede una settimana e fece suonare l’addio

per una resa senza condizioni…

Noi lo spernacchiavamo, gli davamo del frocio,

gli facevamo vedere le corna e le chiappe del culo

da sopra i bastioni…

… Ed erano i giorni del sole alto

e del cielo basso:

erano i giorni di Alamo che non si arrendeva;

e a nessuno, a nessuno di noi due

sarebbe venuto in mente

di aprire quella porta

di consegnarsi al nemico

in quella primavera…

… Quando i tuoi capelli neri

mi bruciavano sopra il cuore,

quando i tuoi capelli neri

non mi facevano respirare,

quando ad Alamo c’eravamo

noi due soli in tutto il mondo:

e non mi accorgevo allora,

non capivo di avere tanto.

E da Alamo

o si vien via coi piedi avanti

oppure ci si traveste da messicani:

e tu hai pensato che questo

fosse il modo migliore.

Così dicesti: «Scusami,

ma quelli son così tanti

che avranno pure ragione;

non possiamo mica restare

tutta la vita qui a fare l’amore»…

… E ti vidi per l’ultima volta

sulla tua piccola «Renault»

assassinare la strada

insieme a uno che mi assomigliava:

e rimasi lì, perché Alamo c'è

finché qualcuno ci crede;

rimasi come il guardiano

di un tempo che non ritornava…

… Quando i tuoi capelli neri

mi bruciavano sopra il cuore;

quando i tuoi capelli neri

non mi facevano respirare;

quando non tornava il giorno

finché noi non volevamo:

dov'è andato tutto questo,

tutto quello che eravamo?

E se passerai ricordati

di portarmi i miei vestiti,

ché qui ad Alamo fa freddo

e senza te non ne ho comprati;

e salutami quell’uomo

che ti ama e mi assomiglia:

io da qui ti penso sempre,

e tu scrivimi, se ne hai voglia

Generaal Santa Anna die geloofde dat hij God was

hij gaf ons een week en klonk vaarwel

voor een onvoorwaardelijke overgave...

We sloegen hem, noemden hem een ​​flikker,

we lieten hem de hoorns en de billen van de ezel zien

van boven de wallen ...

… En het waren de dagen van de hoge zon

en van de lage lucht:

het waren de dagen van de Alamo die niet opgaven;

en geen, geen van ons beiden

het zou in me opkomen

om die deur te openen

overgeven aan de vijand

in dat voorjaar...

... Als je haar zwart is

ze brandden over mijn hart,

als je haar zwart is

ze lieten me niet ademen,

toen we in de Alamo . waren

wij tweeën alleen in de hele wereld:

en toen merkte ik het niet,

Ik begreep niet dat ik zoveel had.

En van de Alamo

of je loopt weg met je voeten naar voren

of verkleed je als Mexicanen:

en jij dacht dit

was de beste manier.

Dus je zei: "Het spijt me,

maar dat zijn er zo veel

wie zal ook gelijk hebben;

we kunnen niet blijven

mijn hele leven hier de liefde bedrijven "...

... En ik zag je voor de laatste keer

op je kleine "Renault"

de straat vermoorden

samen met iemand die op mij leek:

en ik bleef daar, want de Alamo is er

zolang iemand het gelooft;

Ik bleef als de voogd

van een tijd die nooit meer terugkeerde...

... Als je haar zwart is

ze brandden over mijn hart;

als je haar zwart is

ze lieten me niet ademen;

toen de dag niet terugkeerde

totdat we wilden:

waar is dit allemaal gebleven?

alles wat we waren

En als je slaagt, onthoud dan

om me mijn kleren te brengen,

omdat het koud is hier in de Alamo

en zonder jou heb ik er geen gekocht;

en zeg hallo tegen die man

die van je houdt en op mij lijkt:

vanaf hier denk ik altijd aan je,

en je schrijft me, als je daar zin in hebt