Cirano - Francesco Guccini

Venite pure avanti, voi con il naso corto, signori imbellettati,

io più non vi sopporto

Infilerò la penna ben dentro al vostro orgoglio perché con questa spada vi

uccido quando voglio

Venite pure avanti poeti sgangherati, inutili cantanti di giorni sciagurati,

buffoni che campate di versi senza forza, avrete soldi e gloria,

ma non avete scorza;

godetevi il successo, godete finché dura, che il pubblico

è ammaestrato e non vi fa paura.

E andate chissà dove per non pagar le tasse,

col ghigno e l’ignoranza dei primi della classe

Io sono solo un povero cadetto di Guascogna, però non la sopporto la gente che

non sogna

Gli orpelli?

L’arrivismo?

All’amo non abbocco e al fin della licenza io non

perdono e tocco, io non perdono, non perdono e tocco!

Facciamola finita, venite tutti avanti nuovi protagonisti, politici rampanti,

venite portaborse, ruffiani e mezze calze, feroci conduttori di trasmissioni

false che avete spesso fatto del qualunquismo un arte, coraggio liberisti,

buttate giù le carte tanto ci sarà sempre chi pagherà le spese in questo

benedetto, assurdo bel paese

Non me ne frega niente se anch’io sono sbagliato, spiacere è il mio piacere,

io amo essere odiato;

coi furbi e i prepotenti da sempre mi balocco e al fin

della licenza io non perdono e tocco, io non perdono, non perdono e tocco!

Ma quando sono solo con questo naso al piede che almeno di mezz’ora da sempre

mi precede si spegne la mia rabbia e ricordo con dolore che a me è quasi

proibito il sogno di un amore;

non so quante ne ho amate, non so quante ne ho

avute, per colpa o per destino le donne le ho perdute e quando sento il peso d'

essere sempre solo

Mi chiudo in casa e scrivo e scrivendo mi consolo, ma dentro di me sento che il

grande amore esiste, amo senza peccato, amo, ma sono triste perché Rossana è

bella, siamo così diversi, a parlarle non riesco: le parlerò coi versi,

le parlerò coi versi…

Venite gente vuota, facciamola finita, voi preti che vendete a tutti un' altra

vita;

Se c'è, come voi dite, un Dio nell’infinito, guardatevi nel cuore,

l' avete già tradito

E voi materialisti, col vostro chiodo fisso, che Dio è morto e l' uomo è solo

in questo abisso, le verità cercate per terra, da maiali, tenetevi le ghiande,

lasciatemi le ali;

Tornate a casa nani, levatevi davanti, per la mia rabbia enorme mi servono

giganti

Ai dogmi e ai pregiudizi da sempre non abbocco e al fin della licenza io non

perdono e tocco, io non perdono, non perdono e tocco!

Io tocco i miei nemici col naso e con la spada, ma in questa vita oggi non

trovo più la strada

Non voglio rassegnarmi ad essere cattivo, tu sola puoi salvarmi,

tu sola e te lo scrivo:

Dev’esserci, lo sento, in terra o in cielo un posto dove non soffriremo e tutto

sarà giusto

Non ridere, ti prego, di queste mie parole, io sono solo un’ombra e tu, Rossana,

il sole, ma tu, lo so, non ridi, dolcissima signora ed io non mi nascondo

sotto la tua dimora perché oramai lo sento, non ho sofferto invano,

se mi ami come sono, per sempre tuo, per sempre tuo, per sempre tuo… Cyrano

Vooruit, geroosterde heren met korte neus,

Ik kan je niet meer uitstaan

Ik zal de pen goed in je trots steken, want met dit zwaard zul je dat doen

Ik dood wanneer ik wil

Kom mee, gammele dichters, nutteloze zangers van ongelukkige dagen,

dwazen die zonder kracht leven, u zult geld en glorie hebben,

maar je hebt geen pit;

geniet van het succes, geniet zolang het duurt, dat het publiek

hij is getraind en maakt je niet bang.

En ga wie weet waar te vermijden belasting te betalen,

met de grijns en onwetendheid van de topklasse

Ik ben maar een arme cadet uit Gascogne, maar ik kan niet tegen mensen die...

droomt niet

De attributen?

Aankomst?

Ik pak het aas niet en aan het einde van mijn verlof doe ik dat ook niet

Ik vergeef en raak aan, ik vergeef niet, ik vergeef en raak niet aan!

Laten we er een eind aan maken, allemaal nieuwe hoofdrolspelers, ongebreidelde politici,

kom tassendragers, schurken en halve sokken, woeste omroepen

onwaar dat jullie vaak een kunst van onverschilligheid hebben gemaakt, moed-liberalisten,

gooi de kaarten weg zodat er altijd mensen zullen zijn die de kosten hiervoor zullen betalen

gezegend, absurd mooi land

Het kan me ook niet schelen als ik het ook fout heb, sorry is me genoegen,

Ik hou ervan gehaat te worden;

Ik heb altijd gespeeld met de slimme en arrogante en uiteindelijk

van de licentie vergeef en raak ik niet aan, ik vergeef niet, ik vergeef en raak niet aan!

Maar als ik alleen ben met deze neus op mijn teen is dat altijd minstens een half uur geweest

gaat me voor mijn woede is gedoofd en ik herinner me met pijn dat het bijna voor mij is

de droom van een liefde is verboden;

Ik weet niet hoeveel ik er heb liefgehad, ik weet niet hoeveel ik er heb

had, door schuld of door het lot, ik heb vrouwen verloren en wanneer ik het gewicht voel van

altijd alleen zijn

Ik sluit me thuis op en schrijf en door te schrijven troost ik mezelf, maar van binnen voel ik dat de

grote liefde bestaat, ik heb lief zonder zonde, ik heb lief, maar ik ben verdrietig omdat Rossana dat is

mooi, we zijn zo verschillend, ik kan niet met haar praten: ik zal met haar praten met verzen,

Ik zal met haar praten met verzen ...

Kom lege mensen, laten we het over hebben, jullie priesters die alle anderen verkopen

leven;

Als er, zoals je zegt, een God in de oneindigheid is, kijk dan in je hart,

je hebt hem al verraden

En jullie materialisten, met jullie obsessie, dat God dood is en de mens alleen is

in deze afgrond, de waarheden die je zoekt op de grond, bij varkens, bewaar je eikels,

laat me de vleugels;

Ga naar huis dwergen, ga vooraan staan, voor mijn enorme woede heb ik ze nodig

reuzen

Ik neem niet altijd de dogma's en vooroordelen aan en aan het einde van mijn verlof ook niet

Ik vergeef en raak aan, ik vergeef niet, ik vergeef en raak niet aan!

Ik raak mijn vijanden aan met mijn neus en zwaard, maar in dit leven vandaag niet

Ik vind de weg meer

Ik wil me er niet bij neerleggen slecht te zijn, alleen jij kunt me redden,

jij alleen en ik schrijf het je:

Er moet, denk ik, op aarde of in de hemel een plek zijn waar we niet zullen lijden en zo

het zal goed zijn

Lach alsjeblieft niet om deze woorden van mij, ik ben maar een schaduw en jij, Rossana,

de zon, maar jij, ik weet het, lach niet, lieve dame en ik verberg me niet

onder uw woning, want nu ik het voel, heb ik niet tevergeefs geleden,

als je van me houdt zoals ik ben, voor altijd van jou, voor altijd van jou, voor altijd van jou ... Cyrano