Canzone Di Notte N.2 - Francesco Guccini

E un’altra volta e' notte e suono

Non so nemmeno io per che motivo, forse perche' son vivo

E voglio in questo modo dire «Sono»

O forse perche' e' un modo pure questo

Per non andare a letto

O forse perche' ancora c’e' da bere

E mi riempio il bicchiere

E l’eco si e' smorzato appena

delle risate fatte con gli amici, dei brindisi felici

In cui ciascuno chiude la sua pena

In cui ciascuno non e' come adesso da solo con se' stesso

A dir «Dove ho mancato e dove e' stato»

A dir «Dove ho sbagliato»

Eppure fa piacere a sera

Andarsene per strade ed osterie, vino e malinconie

E due canzoni fatte alla leggera

In cui gridando celi il desiderio

Che sian presi sul serio

Il fatto che sei triste o che t’annoi

E tutti i dubbi tuoi

Ma i moralisti han chiuso i bar

E le morali han chiuso i vostri cuori

E spento i vostri ardori

e' bello, ritornar normalita'

e' facile tornare con le tante

Stanche pecore bianche.

Scusate, non mi lego a questa schiera:

Morro' pecora nera.

Saranno cose gia' sentite

O scritte sopra un metro un po' stantio,

Ma intanto questo e' mio

E poi, voi queste cose non le dite

Poi certo per chi non e' abituato

Pensare e' sconsigliato

Poi e' bene essere un poco diffidente

Per chi e' un po' differente

Ma adesso avete voi il potere

Adesso avete voi supremazia, diritto e Polizia

Gli dei, i comandamenti ed il dovere

Purtroppo non so come siete in tanti

E molti qui davanti

Ignorano quel tarlo mai sincero

Che chiamano «Pensiero»

Pero' non siate preoccupati

Noi siamo gente che finisce male: galera od ospedale

Gli anarchici li han sempre bastonati

E il libertario e' sempre controllato

Dal clero, dallo stato

Non scampa, fra chi veste da parata

Chi veste una risata

O forse non e' qui il problema,

E ognuno vive dentro ai suoi egoismi

Vestiti di sofismi

E ognuno costruisce il suo sistema

Di piccoli rancori irrazionali,

Di cosmi personali

Scordando che poi infine tutti avremo

Due metri di terreno

E un’altra volta e' notte e suono

Non so nemmeno io per che motivo

Forse perche' son vivo

O forse per sentirmi meno solo

O forse perche' e' notte e vivo strani

Fantasmi e sogni vani

Che danno quell’ipocondria ben nota

Poi… la bottiglia e' vuota

En weer is het nacht en geluid

Ik weet niet eens waarom, misschien omdat ik leef

En ik wil op deze manier 'ik ben' zeggen

Of misschien omdat dat ook een manier is

Niet naar bed gaan

Of misschien omdat er nog wat te drinken is

En ik vul mijn glas

En de echo vervaagde gewoon

lacht met vrienden, happy toasts

Waarin ieder zijn zin beëindigt

Waarin niet iedereen alleen is met zichzelf zoals hij nu is

Om te zeggen "Waar heb ik gemist en waar is het geweest"

Om te zeggen "Waar ging ik fout"

Toch is het 's avonds lekker

Uitgaan in de straten en tavernes, wijn en melancholie

En twee liedjes licht gemaakt

In welk geschreeuw verberg je het verlangen

Laat ze serieus genomen worden

Het feit dat je verdrietig bent of dat je je verveelt

En al je twijfels

Maar de moralisten hebben de tralies gesloten

En de moraal heeft je hart gesloten

En je vurigheid is gedoofd

het is fijn om weer normaal te worden

het is gemakkelijk om terug te keren met de velen

Vermoeide witte schapen.

Sorry, ik blijf niet bij deze host:

Ik zal sterven als een zwart schaap.

Het zullen dingen zijn die al gehoord zijn

Of geschreven op een ietwat oude meter,

Maar ondertussen is dit van mij

Trouwens, je zegt deze dingen niet

Dan natuurlijk voor wie het niet gewend is

Nadenken is niet aan te raden

Dan is het goed om een ​​beetje op je hoede te zijn

Voor degenen die een beetje anders zijn

Maar nu heb je de kracht

Nu heb je suprematie, wet en politie

De goden, de geboden en plichten

Helaas weet ik niet hoeveel van jullie zijn

En velen hier vooraan

Ze negeren die altijd oprechte worm

Die ze "gedachte" noemen

Maar maak je geen zorgen

Wij zijn mensen die slecht eindigen: gevangenis of ziekenhuis

Anarchisten hebben ze altijd verslagen

En de libertariër wordt altijd gecontroleerd

Van de geestelijkheid, van de staat

Hij ontsnapt niet, onder degenen die een parade dragen

Wie kleedt een lach?

Of misschien is dat niet het probleem,

En iedereen leeft in zijn eigen egoïsme

Gekleed in sofismen

En ieder bouwt zijn eigen systeem

Van kleine irrationele wrok,

Van persoonlijke kosmos

Vergeten dat we dat uiteindelijk allemaal zullen hebben

Twee meter land

En weer is het nacht en geluid

Ik weet niet eens waarom

Misschien omdat ik leef

Of misschien om je minder alleen te voelen

Of misschien omdat het nacht is en ik raar leef

Geesten en lege dromen

Die geven die bekende hypochondrie

Dan... is de fles leeg