Canzone Di Notte - Francesco Guccini

Ore confuse nella notte, la malinconia non è uno stato d’animo

Le vite altrui si sono rotte e sembra non esista più il tuo prossimo

Ti vesti un poco di silenzio, hai la dolce illusione di esser solo

Son macchine che passano od è il vento, o sono i tuoi pensieri alzati in volo

I tuoi pensieri un po' ubriachi, danzando per le strade si allontanano

Ti son sfuggiti dalla mano e il giorno sembra ormai così lontano

E il giorno sembra ormai così lontano…

Mattino o notte, hai perso il tempo, la malinconia ti sembra di toccarla

Ma forse è l’ora dell’avvento e chiami l’ironia per aiutarla

E forse c'è qualcuno che ora muore e forse c'è qualcuno che ora nasce

Qualcuno compie un crimine d’onore, passeggiano sui viali le bagasce

Bagasce sono i tuoi ricordi che fra canzoni e vino ti disturbano

Che ti molestano pian piano e il giorno sembra ormai così lontano

E il giorno sembra ormai così lontano…

Mattino o notte, cosa importa?

I giorni sono nuvole distratte

Suonerò l’ora alla tua porta e l’orologio è il sangue tuo che batte

Quando verrà il tempo di partire, l’ora avrà il medesimo colore

Sembra sempre un poco di morire nel momento eroico dell’amore…

Se ridi o piangi è sempre uguale, le cose nel ricordo poi si sfumano

Il sacro si unirà al profano e il giorno sembra ormai così lontano

E il giorno sembra ormai così lontano…

Mattino o notte, dentro e fuori, sei certo o cerchi la consolazione?

Son bianco e nero, son colori o facce ambigue della tua prigione?

Cerchi sempre ciò che ti è lontano, dopo dici: «Tutto è relativo»

Ma l’ironia e il dolor dicono invano che sei certo solo di esser vivo

Ma c'è ancor tempo per pensare, per maledire e per versare il vino

Per pianger, ridere e giocare e il giorno sembra ormai così vicino

E il giorno sembra ormai così vicino

E il giorno sembra ormai così vicino

E il giorno sembra ormai così vicino…

Verwarde uren in de nacht, melancholie is geen gemoedstoestand

Het leven van anderen is kapot en je buurman lijkt niet meer te bestaan

Je kleedt je een beetje in stilte, je hebt de zoete illusie alleen te zijn

Het zijn auto's die voorbij komen of is het de wind, of worden je gedachten tijdens de vlucht opgetild?

Je gedachten een beetje dronken, dansen in de straten verdwijnen

Ze glipten uit je hand en de dag lijkt nu zo ver weg

En de dag lijkt nu zo ver weg...

Ochtend of nacht, je hebt tijd verloren, melancholie lijkt het te raken

Maar misschien is het tijd voor advent en bel je ironie om je te helpen

En misschien is er nu iemand die sterft en misschien is er iemand die nu geboren wordt

Iemand begaat een eremisdrijf, de hoeren lopen langs de lanen

Bagasce zijn je herinneringen die je storen tussen liedjes en wijn

Die je langzaam lastig vallen en de dag nu zo ver weg lijkt

En de dag lijkt nu zo ver weg...

Ochtend of avond, wat maakt het uit?

Dagen zijn afgeleide wolken

Ik zal het uur aan je deur slaan en de klok is je bloed dat klopt

Als het tijd is om te vertrekken, heeft de tijd dezelfde kleur

Het lijkt altijd een beetje op sterven in het heroïsche moment van liefde...

Als je lacht of huilt, is het altijd hetzelfde, dingen in het geheugen vervagen dan

Het heilige zal zich bij het profane voegen en de dag lijkt nu zo ver weg

En de dag lijkt nu zo ver weg...

Ochtend of avond, binnen en buiten, weet je het zeker of zoek je troost?

Zijn ze zwart-wit, zijn het kleuren of dubbelzinnige gezichten van uw gevangenis?

Je zoekt altijd wat ver van je af is, dan zeg je: "Alles is relatief"

Maar de ironie en de pijn zeggen tevergeefs dat je alleen zeker bent dat je leeft

Maar er is nog tijd om na te denken, te vloeken en de wijn in te schenken

Huilen, lachen en spelen en de dag lijkt nu zo dichtbij

En de dag lijkt nu zo dichtbij

En de dag lijkt nu zo dichtbij

En de dag lijkt nu zo dichtbij...