Canzone Delle Situazioni Differenti - Francesco Guccini

Andammo i pomeriggi cercando affiatamento

Scoprivo gli USA e rari giornaletti

Ridesti nel vedermi grande e grosso coi fumetti

Anch’io sorrisi sempre più scontento

Poi scrissi il nome tuo, versando piano sulla neve

La strana cosa che sembrava vino

Mi aveva affascinato il suo colore di rubino

Perché lo cancellasti con il piede?

La scatola meccanica per musica è esaurita

Rimane solo l’eco in lontananza

Ma dimmi cosa fai, lontana, via nell’altra stanza

Ma dimmi cosa fai della tua vita

O sera, scendi presto!

O mondo nuovo, arriva!

Rivoluzione, cambia qualche cosa!

Cancella il ghigno solito di questa ormai corrosa

Mia stanca civiltà che si trascina

Poi piovve all’improvviso sull’Amstel, ti ricordi?

Dicesti qualche cosa sorridendo

Risposi, credo, anch’io qualche banalità

Scoprendo il fascino di un dialogo tra i sordi

Tuo nonno era un grand’uomo, famoso chissà cosa

Di loro si usa dire «è ancora in gamba»

Mi espose a gesti e a sputi quella «weltanshauung» sua stramba

Puntando con un indice una rosa

Malinconie discrete che non sanno star segrete

Le piccole, modeste storie mie

Che non si son mai messe addosso il nome di poesie

Amiche mie di sempre, voi sapete!

Ebbrezze conosciute già forse troppe volte

Di giorno bevo l’acqua e faccio il saggio

Per questo, solo a notte, ho quattro soldi di messaggio

Da urlare in faccia a chi non lo raccoglie

Il tuo patrigno era un noto musicista

Tuo padre lo incontravi a qualche mostra

Bevemmo il tè per terra e mi piaceva quella giostra

Di gente nelle storie tue d’artista

Mi confidasti trepida non so quale segreto

Dicendo «donna» e non «la cameriera»

Tua madre aveva un forte mal di testa quella sera

Fui premuroso, timido, discreto

E tu nell’altra stanza che insegui i tuoi pensieri

Non creder che ci sia di meglio attorno

Noi siamo come tutti e un poco, giorno dopo giorno

Sciupiamo i nostri oggi come ieri

Ma poi che cosa importa?

Bisogna stare ai patti

Non voglio il paradiso né l’inferno

Se a volte urlo la rabbia, poi dimentico e mi perdo

Nei mondi dentro agli occhi dei miei gatti

Uscimmo un po' accaldati per il troppo vino nero

Danzammo sulla strada, già albeggiava

Sembrava una commedia musicale americana

Tu non lo sai, ma dentro me ridevo…

We gingen 's middags op zoek naar harmonie?

Ik ontdekte de VS en zeldzame tijdschriften

Je lachte om me groot en dik te zien met strips

Ik lachte ook steeds ontevredener

Toen schreef ik je naam, langzaam gietend in de sneeuw

Dat vreemde ding dat op wijn leek

Ik was gefascineerd door zijn robijnrode kleur

Waarom heb je het met je voet weggeveegd?

De mechanische muziekdoos is niet op voorraad

Alleen de echo in de verte blijft

Maar vertel me wat je aan het doen bent, ver weg, weg in de andere kamer

Maar vertel me wat je doet met je leven

O avond, kom vroeg naar beneden!

O nieuwe wereld, hier komt!

Revolutie, verander iets!

Annuleer de gebruikelijke grijns van deze nu gecorrodeerd

Mijn vermoeide beschaving die voortduurt

Toen regende het ineens op de Amstel, weet je nog?

Je zei iets glimlachend

Ik antwoordde, denk ik, ook wat gemeenplaatsen

De charme van een dialoog tussen doven ontdekken

Je grootvader was een geweldige man, beroemd wie weet wat

Ze zeggen "hij is nog steeds slim"

Zijn rare "weltanshauung" stelde me bloot aan gebaren en spuug

Met een wijsvinger naar een roos wijzen

Discrete melancholieën die niet weten hoe ze geheim moeten zijn

Mijn kleine, bescheiden verhaaltjes

Dat ze nooit de naam van gedichten hebben opgeschreven

Mijn vrienden aller tijden, weet je!

Dronkenschap al bekend misschien te vaak

Overdag drink ik het water en doe ik het essay

Hiervoor heb ik alleen 's nachts vier cent voor een bericht

Schreeuwen in het gezicht van degenen die het niet verzamelen

Je stiefvader was een bekende muzikant

Je hebt je vader op sommige shows ontmoet

We dronken thee op de grond en ik vond die draaimolen leuk

Van mensen in de verhalen van je artiest

Je vertrouwde me angstig toe, ik weet niet welk geheim

Zeggen "vrouw" en niet "de serveerster"

Je moeder had die nacht hevige hoofdpijn

Ik was attent, verlegen, discreet

En jij in de andere kamer die je gedachten achterna zit

Geloof niet dat er beter in de buurt is

We zijn zoals iedereen en een beetje, dag na dag

We verspillen ons vandaag als gisteren

Maar wat maakt het dan uit?

We moeten ons aan de pacten houden

Ik wil geen hemel of hel

Als ik soms van woede schreeuw, dan vergeet ik het en verdwaal ik

In de werelden in de ogen van mijn katten

We gingen een beetje warm weg van te veel zwarte wijn?

We dansten op straat, het begon al te dagen

Het leek wel een Amerikaanse muzikale komedie

Je weet het niet, maar van binnen lachte ik...