Canzone Delle Colombe E Del Fiore - Francesco Guccini

Amore, s’io fossi aria, le tue rondini vorrei

Per guardarmele ogni minuto e farle volare negli occhi miei

Quelle rondini bianche e nere che anche mute dicono tanto:

Tutta la gioia di mille sere ed un momento solo di pianto

Ed un momento solo di pianto ed un momento solo di pianto

Ed un momento solo di pianto…

Amore, mai sarò stanco di bermi tutto il tuo miele

Quando ridi o quando mi parli in me si gonfiano mille vele;

Quando un sogno od un tuo segreto ti fan seria e sembri rubata

Guizzan pesci tra i tuoi due fiori, rivive l’anima mia assetata

Rivive l’anima mia assetata, rivive l' anima mia assetata

Rivive l’anima mia assetata…

Amore, pensa s’io avessi una torre colombaria

Per far posare le tue due colombe stanche di volare in aria

Vederle alzarsi dritte nel cielo e atterrare fra le mie mani

Per carezzarle dentro ai miei oggi e baciarle fino a domani

E baciarle fino a domani, e baciarle fino a domani

E baciarle fino a domani…

Amore, nel mio giardino vorrei fiorisse la tua rosa

Perchè l’anima mia si perda dove il corpo rinasce e riposa

Quella rosa di primavera sempre rorida di rugiada

Misteriosa come la sera, balenante come una spada

Balenante come una spada, balenante come una spada

Balenante come una spada…

Amore, colomba, fiore, amore fragile e forte

Sfrontatezza e pudore, compagna di gioia e sorte

Sapore amaro e dolcezza, con l’arcobaleno fra le dita

Vorrei perdermi nel tuo respiro, vorrei offrirti questa mia vita

Vorrei offrirti questa mia vita, vorrei offrirti questa mia vita

Vorrei offrirti questa mia vita…

Liefs, als ik lucht was, zou ik je zwaluwen leuk vinden

Om er elke minuut naar te kijken en ze in mijn ogen te laten vliegen

Die zwart-witte zwaluwen die zelfs dempen zeggen veel:

Alle vreugde van duizend avonden en slechts een moment van tranen

En een moment alleen van huilen en een moment alleen van huilen

En even huilen...

Liefs, ik zal het nooit beu worden om al je honing op te drinken

Als je lacht of als je tegen me praat, zwellen duizend zeilen in mij;

Wanneer een droom of een geheim van jou je serieus maakt en je gestolen lijkt

Vissen flikkeren tussen je twee bloemen, mijn dorstige ziel herleeft

Mijn dorstige ziel herleeft, mijn dorstige ziel herleeft

Mijn dorstige ziel herleeft...

Liefs, denk dat ik een duiventiltoren had

Om je twee duiven te laten rusten, moe van het vliegen in de lucht

Om ze recht in de lucht te zien opstijgen en in mijn handen te zien landen

Om ze vandaag in de mijne te strelen en ze te kussen tot morgen

En kus ze tot morgen, en kus ze tot morgen

En kus ze tot morgen...

Liefs, in mijn tuin zou ik willen dat je roos bloeit

Omdat mijn ziel verloren gaat waar het lichaam herboren wordt en rust

Die lenteroos altijd rood van de dauw

Mysterieus als de avond, flitsend als een zwaard

Knipperend als een zwaard, flitsend als een zwaard

Flitsend als een zwaard...

Liefde, duif, bloem, breekbare en sterke liefde

Brutaal en bescheiden, een metgezel van vreugde en lot

Bittere smaak en zoetheid, met de regenboog tussen je vingers

Ik zou graag in je adem verdwalen, ik zou je dit leven van mij willen aanbieden

Ik zou je dit leven van mij willen aanbieden, ik zou je dit leven van mij willen aanbieden

Ik zou je dit leven van mij willen aanbieden...