Canzone dei 12 mesi - Francesco Guccini

Viene Gennaio silenzioso e lieve, un fiume addormentato

Fra le cui rive giace come neve il mio corpo malato, il mio corpo malato…

Sono distese lungo la pianura bianche file di campi

Son come amanti dopo l’avventura neri alberi stanchi, neri alberi stanchi…

Viene Febbraio, e il mondo è a capo chino, ma nei convitti e in piazza

Lascia i dolori e vesti da Arlecchino, il carnevale impazza, il carnevale

impazza…

L’inverno è lungo ancora, ma nel cuore appare la speranza

Nei primi giorni di malato sole la primavera danza, la primavera danza

Cantando Marzo porta le sue piogge, la nebbia squarcia il velo

Porta la neve sciolta nelle rogge il riso del disgelo, il riso del disgelo…

Riempi il bicchiere, e con l’inverno butta la penitenza vana

L’ala del tempo batte troppo in fretta, la guardi, è già lontana, la guardi,

è già lontana…

O giorni, o mesi che andate sempre via, sempre simile a voi è questa vita mia

Diverso tutti gli anni, ma tutti gli anni uguale

La mano di tarocchi che non sai mai giocare, che non sai mai giocare

Con giorni lunghi al sonno dedicati il dolce Aprile viene

Quali segreti scoprì in te il poeta che ti chiamò crudele, che ti chiamò

crudele…

Ma nei tuoi giorni è bello addormentarsi dopo fatto l’amore

Come la terra dorme nella notte dopo un giorno di sole, dopo un giorno di sole.

Ben venga Maggio e il gonfalone amico, ben venga primavera

Il nuovo amore getti via l’antico nell’ombra della sera, nell’ombra della sera.

Ben venga Maggio, ben venga la rosa che è dei poeti il fiore

Mentre la canto con la mia chitarra brindo a Cenne e a Folgore, brindo a Cenne

e a Folgore…

Giugno, che sei maturità dell’anno, di te ringrazio Dio:

In un tuo giorno, sotto al sole caldo, ci sono nato io, ci sono nato io…

E con le messi che hai fra le tue mani ci porti il tuo tesoro

Con le tue spighe doni all’uomo il pane, alle femmine l’oro, alle femmine l’oro.

O giorni, o mesi che andate sempre via, sempre simile a voi è questa vita mia

Diverso tutti gli anni, ma tutti gli anni uguale

La mano di tarocchi che non sai mai giocare, che non sai mai giocare…

Con giorni lunghi di colori chiari ecco Luglio, il leone

Riposa, bevi e il mondo attorno appare come in una visione, come in una visione.

Non si lavora Agosto, nelle stanche tue lunghe oziose ore

Mai come adesso è bello inebriarsi di vino e di calore, di vino e di calore…

Settembre è il mese del ripensamento sugli anni e sull' età

Dopo l' estate porta il dono usato della perplessità, della perplessità…

Ti siedi e pensi e ricominci il gioco della tua identità

Come scintille brucian nel tuo fuoco le possibilità, le possibilità…

Non so se tutti hanno capito Ottobre la tua grande bellezza:

Nei tini grassi come pance piene prepari mosto e ebbrezza, prepari mosto e

ebbrezza…

Lungo i miei monti, come uccelli tristi fuggono nubi pazze

Lungo i miei monti colorati in rame fumano nubi basse, fumano nubi basse…

O giorni, o mesi che andate sempre via, sempre simile a voi è questa vita mia

Diverso tutti gli anni, e tutti gli anni uguale

La mano di tarocchi che non sai mai giocare, che non sai mai giocare…

Cala Novembre e le inquietanti nebbie gravi coprono gli orti

Lungo i giardini consacrati al pianto si festeggiano i morti, si festeggiano i

morti…

Cade la pioggia ed il tuo viso bagna di gocce di rugiada

Te pure, un giorno, cambierà la sorte in fango della strada, in fango della

strada…

E mi addormento come in un letargo, Dicembre, alle tue porte

Lungo i tuoi giorni con la mente spargo tristi semi di morte, tristi semi di

morte…

Uomini e cose lasciano per terra esili ombre pigre

Ma nei tuoi giorni dai profeti detti nasce Cristo la tigre, nasce Cristo la

tigre…

O giorni, o mesi che andate sempre via, sempre simile a voi è questa vita mia

Diverso tutti gli anni, ma tutti gli anni uguale

La mano di tarocchi che non sai mai giocare, che non sai mai giocare

Che non sai mai giocare, che non sai mai giocare

Che non sai mai giocare, che non sai mai giocare…

Stil en licht Januari komt, een slapende rivier

Tussen wiens kusten mijn zieke lichaam, mijn zieke lichaam ligt als sneeuw ...

Witte rijen velden strekken zich uit langs de vlakte

Ze zijn als geliefden na het avontuur, zwarte vermoeide bomen, zwarte vermoeide bomen ...

Februari komt, en de wereld staat op zijn kop, maar in kostscholen en op het plein

Verlaat de pijn en kleed je als een harlekijn, het carnaval wordt gek, het carnaval

gek ...

De winter duurt nog lang, maar er verschijnt hoop in het hart

In de eerste dagen van zonziek danst de lente, danst de lente

Zingende maart brengt zijn regens, de mist scheurt de sluier

Breng de gesmolten sneeuw in de grachten het gelach van de dooi, het gelach van de dooi ...

Vul het glas en gooi met de winter de ijdele boetedoening weg

De vleugel van de tijd klopt te snel, je kijkt ernaar, het is al ver weg, je kijkt ernaar,

is al ver weg...

O dagen of maanden dat je altijd weggaat, dit leven van mij lijkt altijd op jou

Elk jaar anders, maar elk jaar hetzelfde

De tarothand waarvan je nooit weet hoe je moet spelen, waarvan je nooit weet hoe je moet spelen

Met lange dagen gewijd aan slapen komt de zoete april

Welke geheimen ontdekte de dichter in jou die je wreed noemde, die je noemde?

wreed…

Maar in jouw dagen is het fijn om in slaap te vallen na het vrijen

Hoe de aarde 's nachts slaapt na een zonnige dag, na een zonnige dag.

Misschien welkom en het vriendelijke spandoek, de lente is welkom

De nieuwe liefde gooit de oude weg in de schaduw van de avond, in de schaduw van de avond.

Misschien welkom, de roos die de bloem van dichters is, is welkom

Terwijl ik het met mijn gitaar zing, proost ik op Cenne en op Folgore, proost ik op Cenne

en in Folgore...

Juni, jij bent de volwassenheid van het jaar, ik dank God voor jou:

Op een van je dagen, onder de hete zon, ben ik daar geboren, ik ben daar geboren ...

En met de gewassen die je in handen hebt, breng je ons je schat

Met je oren geef je brood aan mannen, goud aan vrouwen, goud aan vrouwen.

O dagen of maanden dat je altijd weggaat, dit leven van mij lijkt altijd op jou

Elk jaar anders, maar elk jaar hetzelfde

De tarothand waarvan je nooit weet hoe je moet spelen, die je nooit weet te spelen ...

Met lange dagen van lichte kleuren is hier juli, de leeuw

Rust, drink en de wereld om je heen verschijnt als in een visioen, als in een visioen.

Je werkt niet in augustus, in je vermoeide lange inactieve uren

Nooit eerder was het zo mooi om dronken te zijn van wijn en warmte, wijn en warmte...

September is de maand van het heroverwegen van jaren en leeftijd

Na de zomer brengt het de gebruikte gave van verbijstering, van verbijstering ...

Je zit en denkt na en speelt weer het spel van je identiteit

Zoals vonken branden in je vuur de mogelijkheden, de mogelijkheden ...

Ik weet niet of iedereen Oktober jouw grote schoonheid heeft begrepen:

In vaten vet als volle buiken bereid je wort en intoxicatie, bereid je wort en

dronkenschap ...

Langs mijn bergen vluchten gekke wolken als droevige vogels

Langs mijn koperkleurige bergen lage wolkenrook, lage wolkenrook ...

O dagen of maanden dat je altijd weggaat, dit leven van mij lijkt altijd op jou

Elk jaar anders en elk jaar hetzelfde

De tarothand waarvan je nooit weet hoe je moet spelen, die je nooit weet te spelen ...

Cala Novembre en de verontrustende zware nevels bedekken de tuinen

Langs de tuinen gewijd aan het huilen, worden de doden gevierd, de

dood ...

De regen valt en je gezicht is nat van de dauwdruppels

Ook jij zult op een dag je lot veranderen in de modder van de weg, in de modder van de

Straat…

En ik val in slaap als in een lethargie, december, aan jouw deuren

Gedurende je dagen zaai ik met mijn geest droevige zaden van de dood, droevige zaden van

dood…

Mannen en dingen laten slanke, luie schaduwen op de grond achter

Maar in uw dagen van de genoemde profeten is Christus de tijger geboren, Christus de

tijger…

O dagen of maanden dat je altijd weggaat, dit leven van mij lijkt altijd op jou

Elk jaar anders, maar elk jaar hetzelfde

De tarothand waarvan je nooit weet hoe je moet spelen, waarvan je nooit weet hoe je moet spelen

Dat je nooit weet hoe je moet spelen, dat je nooit weet hoe je moet spelen

Dat je nooit weet hoe je moet spelen, dat je nooit weet hoe je moet spelen...