Ballando Con Una Sconosciuta - Francesco Guccini

Con gesti da gatto infilava sui tetti le antenne

In alto d' estate sui grattacieli della periferia

Come un angelo libero, in bilico sulla città

«Non c'è solo il vento», diceva, «anche la luce può portarti via

Se hai tempo da perdere e dentro la giusta elettricità

E se da sempre ti aspetti un miracolo.»

Captare è un mestiere difficile in questa città

Nel cielo ricevere, trasmettere e poi immaginarsi qualunque cosa

Per ferire il silenzio che tutti hanno dentro di sé

Ma lui credeva nelle ferite e si sfiorava, si toccava nel cuore con la mano

nervosa

Guardando le nuvole correre via impazienti da lì

Da quel tetto sospeso sugli uomini…

Finchè un giorno un’antenna ribelle ai programmi di quiz

Fece sparire le strisce e nel cielo, trasmise l’immagine della Madonna

Una donna normale, non male, che disse così:

«Io spengo la luce, se vuole io posso fare una musica più forte del vento

Posso anche uscire dal monitor, dalla gravità

Potremmo ballare anche subito se lei non ha fretta e non vuole tornare laggiù.»

E noi siamo sempre veloci a cambiare canale

Ma coi piedi piantati per terra, guardando la vita con aria distratta

Senza entrare nel campo magnetico della felicità

Felicità che sappiamo soltanto guardare, aspettare, cercare già fatta

Quasi fosse anagramma perfetto di facilità

Barando su un’unica lettera…

Conoscevo quell’uomo e per questo racconto di lui

È sparito da allora e nessuno ha scoperto dov'è

Ma un dubbio, un sospetto od un sogno io almeno ce l' ho:

Provate a passare in una sera d' estate vicino ai grattacieli di periferia

Provate a sentire, captare, trasmettere e poi raccontare qualcosa:

Se allora sentite una musica son loro che ballano in bilico sulla città…

Met katachtige gebaren schoof hij de antennes op de daken

Hoog in de zomer op de wolkenkrabbers van de buitenwijken

Als een vrije engel, zwevend boven de stad

«Er is niet alleen de wind», zei hij, «ook het licht kan je wegnemen»

Als je tijd te verspillen hebt en de juiste elektriciteit erin hebt

En als je altijd al een wonder had verwacht."

Vastleggen is een moeilijke klus in deze stad

In de lucht, ontvang, verzend en stel je dan alles voor

Om de stilte die iedereen in zichzelf heeft te kwetsen

Maar hij geloofde in wonden en raakte, raakte zijn hart aan met zijn hand

nerveus

Kijken hoe de wolken ongeduldig wegrennen van daar

Vanaf dat dak opgehangen boven mannen...

Tot op een dag een rebellenantenne naar de quizprogramma's

Hij liet de strepen verdwijnen en in de lucht zond hij het beeld van de Madonna door

Een normale vrouw, niet slecht, die zei:

"Ik doe het licht uit, als je wilt kan ik muziek sterker maken dan de wind"

Ik kan ook uit de monitor komen, uit de zwaartekracht

We zouden zelfs meteen kunnen dansen als je geen haast hebt en niet meer terug wilt."

En we wisselen altijd snel van kanaal

Maar met mijn voeten op de grond, kijkend naar het leven met een afgeleide lucht

Zonder het magnetische veld van geluk te betreden

Geluk dat we alleen weten hoe te kijken, wachten, zoeken al gedaan

Alsof het een perfect anagram van gemak is

Valsspelen met een enkele letter...

Ik kende die man en daarom vertel ik hem erover

Hij is sindsdien verdwenen en niemand heeft ontdekt waar hij is

Maar ik heb tenminste een twijfel, een vermoeden of een droom:

Probeer langs te komen op een zomeravond in de buurt van de wolkenkrabbers in de buitenwijken

Probeer te horen, vast te leggen, door te geven en dan iets te vertellen:

Dus als je muziek hoort, dansen ze in de weegschaal boven de stad...