Noia - Ernia

Avrei bisogno di parlarti

Non sai quanto m’annoio

Non sai qual è lo sbatti

Penso a quanti rospi ingoio

Una cappa nella stanza fa da schiacciasassi

E i pensieri che covo spruzzan olio

Come olive in un frantoio

Pensavo di esser sereno a questo punto

Tu mi dici: ''Hai tutto quello che vuoi'', io dico: ''Appunto''

Intelligente ma non furbo

La tranquillità è come un arcolaio con un fuso

E io mi turbo, in questa fiaba non mi pungo

Chiedo scusa a tutti quanti

Vieni fino a bordo pista e mi chiedi perché non balli

Tu fallo non preoccuparti

Paranoie sono mosche

Una sola non ti cambia la visuale, in tante inceppano il tergicristalli

La droga non mi scuote, diciamo che non attacca

'Ste ragazze sono vuote, nel cuore mio è calma piatta

Non mi sveglio dal torpore

splenetico

Dio lo facevo molto più grande

Mi spiace, quando fa così è patetico

Do-ve vai?

È finita la festa

Fingo un mal di testa

Lo so che pure tu lo sai

Che la gente mi stressa

E non mi interessa

E qua sembra non piova mai

Che almeno rinfresca

E il cielo mi beffa

E tu che mi conosci la maschera è la stessa

Sorride ma al di sotto la faccia è ben diversa, m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Ogni volta che poi agguanto un obiettivo

Nelle mani mie diventa meno figo

Perde quell’argento vivo

Così che corro dietro quello seguente

La scena si ripete, il tempo passa e ho paura sia per sempre

Sarà la vita che faccio saranno gli anni

Sarà un po' quel cazzo che ti pare, ma non riesco a entusiasmarmi

Sarà che ho sempre alzato le mie aspettative intanto

Lo sguardo freddo e piatto, il Gobi e nulla affianco

Sono blatte anticipano la mia angoscia

Nella testa mia uno splatter, sotto l’occhio qualche borsa

Tutto calmo e tutto bello nella testa degli inetti

C'è gente che sa mettere le sue delusioni sugli specchietti

Chiedo scusa dopo che mi dici: ''Ti amo''

Perché non mi lego affatto per il petto, il cuore mio è un organo cavo

Quindi sai che non mi pompa, se non mi rimane vuoto

L’uomo è forte a guadagnare, ad amare impariamo dopo

Siamo anime per sempre

Sdraiate dentro l’ombra di un qualcosa di opprimente

Come un salice piangente

E sai che vorrei uscirne, sì con tutte le mie cellule

Ma pattino una pozza di noia come libellule

Do-ve vai?

È finita la festa

Fingo un mal di testa

Lo so che pure tu lo sai

Che la gente mi stressa

E non mi interessa

E qua sembra non piova mai

Che almeno rinfresca

E il cielo mi beffa

E tu che mi conosci la maschera è la stessa

Sorride ma al di sotto la faccia è ben diversa, m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Ik moet met je praten

Je weet niet hoe verveeld ik ben

Je weet niet wat de slam is

Ik denk hoeveel padden ik doorslik

Een afzuigkap in de kamer werkt als stoomwals

En de gedachten dat ik sprayolie verberg

Als olijven in een oliemolen

Ik dacht dat ik op dit moment kalm was

Jij zegt tegen mij: ''Je hebt alles wat je wilt'', ik zeg: ''Precies''

Slim maar niet slim

Gemoedsrust is als een spinnewiel met een spindel

En ik raak van streek, in dit sprookje word ik niet gestoken

Mijn excuses aan iedereen

Kom naar de rand van de dansvloer en vraag me waarom je niet danst

Je doet het maak je geen zorgen

Paranoia zijn vliegen

Men verandert uw mening niet, velen blokkeren de ruitenwissers

Het medicijn schudt me niet, laten we zeggen dat het niet aanvalt

'Ste meisjes zijn leeg, in mijn hart is plat kalm

Ik word niet wakker van gevoelloosheid

zwaarmoedig

God, ik maakte het veel groter

Het spijt me, als hij dat doet is het zielig

Waar ga je heen?

Het feest is voorbij

Ik fake hoofdpijn

Ik weet dat jij het ook weet

Dat mensen me stressen

En het kan me niet schelen

En hier lijkt het nooit te regenen

In ieder geval cool

En de lucht lacht me uit

En jullie die mij kennen, het masker is hetzelfde

Hij lacht maar onder het gezicht is heel anders, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Elke keer pak ik dan een doel

In mijn handen wordt het minder cool

Verliest dat kwikzilver

Dus ik ren achter de volgende aan

De scène herhaalt zich, de tijd verstrijkt en ik ben bang dat het voor altijd is

Het zal het leven zijn dat ik leid, het zullen de jaren zijn

Het zal een beetje zijn 'wat de fuck je wilt, maar ik kan niet opgewonden raken'

Het zal zijn dat ik in de tussentijd altijd mijn verwachtingen heb verhoogd

De koude en platte blik, de Gobi en niets ernaast

Het zijn kakkerlakken die anticiperen op mijn nood

Een spetter in mijn hoofd, een paar wallen onder mijn oog

Allemaal kalm en allemaal mooi in de geest van de onbeholpen

Er zijn mensen die hun teleurstellingen in de spiegels weten te plaatsen

Ik bied mijn verontschuldigingen aan nadat je me hebt gezegd: `` Ik hou van je ''

Omdat ik me helemaal niet aan de borst bind, is mijn hart een hol orgaan

Dus je weet dat het me niet zal pompen als het niet leeg blijft

De mens is sterk in het verdienen, we leren later lief te hebben

We zijn zielen voor altijd

Ga liggen in de schaduw van iets benauwends

Als een treurwilg

En je weet dat ik er graag uit zou willen, ja met al mijn cellen

Maar ik schaats een plas van verveling als libellen

Waar ga je heen?

Het feest is voorbij

Ik fake hoofdpijn

Ik weet dat jij het ook weet

Dat mensen me stressen

En het kan me niet schelen

En hier lijkt het nooit te regenen

In ieder geval cool

En de lucht lacht me uit

En jullie die mij kennen, het masker is hetzelfde

Hij lacht maar onder het gezicht is heel anders, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me

Oh, oh, oh, oh, oh, God, ik verveel me