Certi Giorni - Ernia, Nitro

Ho metà mondo sotto i piedi, ma l’altra metà mi schiaccia

Mi tiene fermo al suolo, le ginocchia sulla faccia

Strofino una lampada, so che c’ho tre desideri

E «tutto bene» è una bugia che dico, poi voglio s’avveri

T’ho invitato dentro la mia fantasia volentieri

Ma adesso ti prego d’abbandonare i miei pensieri

Ora che sono grande e so attraversare il mal tempo

Ma la candela più è grossa, più trema quando c'è vento

Ti ascolto disattento, un rintocco di pendolo

Ti regalo dell’oro, i sentimenti non si vendono

Scivolo su una lancetta gigante a cui m’appendo

Il dono più bello che possa farti è il mio tempo

Ridammene un po'

Certi giorni sembra che ho un vuoto da colmare

Ciò che c'è di bello pare che poi scompare

Non mi guardare così perché mi fai male male

Non pensavo di trovarmi così

Certi giorni sono tristi, meglio stare zitti

Oscillo tra i palazzi un po' come gli equilibristi

Racconto la mia vita solo al bar coi baristi

Ingoio dell’oro così anche dentro siamo ricchi

E il cuore mio ha le fitte

Rimbalza come un flipper

Cammino da solo in mezzo al fumo delle marmitte

Parlo con un amico che poi manco mi capisce

Cerco uno spiraglio in mezzo a queste nubi fitte

E quindi vaffanculo a me e alle mie pare per i feedback

Chi si finge sua eminenza ed evidenzia le sconfitte

Le cicatrici inflitte fanno parte del mio business

Coprirle con il glitter non lo rende meno triste

Mi sono rotto il cazzo con le tue ripicche

Da quando mi hanno fatto il mazzo con i due di picche

Non imbocco mai una strada quando so dove finisce

Ma ho una biscia che mi striscia tra le viscere che stringe

Ehi, mister, dammi il blister

Dimmi che è vero che il paradiso anche se è finto esiste

Che il buio che vedo illumina il cielo ed ho solo visto un’eclisse

Tengo quello che penso per me, che novità

Parli di tempo, l’ho perso con te (E chi me lo ridà?)

Non mi guardare così perché tu sei tale e quale

Facile a dirsi, come se ora bastasse pentirsi

Darsi da fare e pensare: «Resisti», seh

Certi giorni sono tristi, meglio stare zitti

Oscillo tra i palazzi un po' come gli equilibristi

Racconto la mia vita solo al bar coi baristi

Ingoio dell’oro così anche dentro siamo ricchi

E il cuore mio ha le fitte, rimbalza come un flipper

Cammino da solo in mezzo al fumo delle marmitte

Parlo con un amico che poi manco mi capisce

Cerco uno spiraglio in mezzo a queste nubi fitte

Oh, oh, oh, oh

Perché mi fai male male

Perché mi fai male male

Certi giorni sono tristi, meglio stare zitti

Oscillo tra i palazzi un po' come gli equilibristi

Racconto la mia vita solo al bar coi baristi

Ingoio dell’oro così anche dentro siamo ricchi

E il cuore mio ha le fitte, rimbalza come un flipper

Cammino da solo in mezzo al fumo delle marmitte

Parlo con un amico che poi manco mi capisce

Cerco uno spiraglio in mezzo a queste nubi fitte

Ik heb de helft van de wereld onder mijn voeten, maar de andere helft verplettert me

Hij houdt me op de grond, knieën over mijn gezicht

Ik wrijf over een lamp, ik weet dat ik drie wensen heb

En "alles is goed" is een leugen die ik vertel, dan wil ik waar zijn

Ik heb je graag uitgenodigd in mijn fantasie

Maar laat nu alsjeblieft mijn gedachten los

Nu ik groot ben en weet hoe ik door het slechte weer moet komen

Maar hoe groter de kaars, hoe meer hij schudt als er wind is

Ik luister onoplettend naar je, een tol van de slinger

Ik geef je goud, gevoelens verkopen niet

Ik glijd op een gigantische hand waaraan ik mezelf hang

Het beste cadeau dat ik je kan geven is mijn tijd

Geef me wat terug

Sommige dagen lijkt het alsof ik een leegte te vullen heb

Wat mooi is, lijkt te verdwijnen

Kijk niet zo naar me omdat je me erg pijn hebt gedaan

Ik dacht niet dat ik zo was

Sommige dagen zijn droevig, beter zwijgen

Ik slinger tussen de gebouwen een beetje zoals de equilibristen

Ik vertel mijn leven alleen aan de bar met de barmannen

Ik slik goud, dus zelfs van binnen zijn we rijk

En mijn hart heeft pijn

Stuiter als een flipperkast

Ik loop alleen in het midden van de rook van de dempers

Ik spreek met een vriend die me dan niet eens begrijpt

Ik zoek een scheur in het midden van deze dikke wolken

Dus neuk mij en mij voor de feedback

Die zich voordoet als zijn eminentie en de nederlagen benadrukt?

Toegebrachte littekens maken deel uit van mijn bedrijf

Ze bedekken met glitter maakt het niet minder triest

Ik brak mijn lul met jouw wrok

Omdat ze me het kaartspel met schoppen twee maakten

Ik neem nooit een weg als ik weet waar hij eindigt

Maar ik heb een slang die tussen de ingewanden kruipt die hij strakker maakt

Hé, meneer, geef me de blaar

Zeg me dat het waar is dat de hemel, ook al is hij nep, bestaat

Dat de duisternis die ik zie de lucht verlicht en ik alleen een eclips zag

Ik houd wat ik denk voor mezelf, wat een noviteit

Je praat over tijd, ik verloor het met jou (En wie geeft het terug aan mij?)

Kijk niet zo naar me omdat je bent zoals het is

Makkelijk gezegd, alsof berouw nu genoeg was

Ga aan de slag en denk: "Wacht even", yeah

Sommige dagen zijn droevig, beter zwijgen

Ik slinger tussen de gebouwen een beetje zoals de equilibristen

Ik vertel mijn leven alleen aan de bar met de barmannen

Ik slik goud, dus zelfs van binnen zijn we rijk

En mijn hart doet pijn, het stuitert als een flipperkast

Ik loop alleen in het midden van de rook van de dempers

Ik spreek met een vriend die me dan niet eens begrijpt

Ik zoek een scheur in het midden van deze dikke wolken

Oh Oh oh oh

Waarom doe je me pijn?

Waarom doe je me pijn?

Sommige dagen zijn droevig, beter zwijgen

Ik slinger tussen de gebouwen een beetje zoals de equilibristen

Ik vertel mijn leven alleen aan de bar met de barmannen

Ik slik goud, dus zelfs van binnen zijn we rijk

En mijn hart doet pijn, het stuitert als een flipperkast

Ik loop alleen in het midden van de rook van de dempers

Ik spreek met een vriend die me dan niet eens begrijpt

Ik zoek een scheur in het midden van deze dikke wolken