Tradimento (Il Traditore) - Ernia, Mecna

Tradimento

Forse perché io non ci sto dentro

Forse perché io non me la sento

Prego il Dio tradimento

Forse perché aspetto il mio momento

Forse sono in forse già da tempo

Perdonami il disagio, ma nel cuore mio ho un randagio

Bevendo dalla ciotola di tutte mi sento a mio agio

Un massaggio con l’arnica, un passaggio nell’aldilà

L’assaggio dell’inverno dentro alla cassa toracica

Dolce nel mio letto

Un fumé di pare sfocia dal mio setto

So che ho fatto male, il difficile è ammetterlo

Una doccia non fa effetto, almeno per il momento

Il peso vero delle colpe sono piume sopra al petto

In un mondo di fabbriche-eh

Per amare usiamo tattiche-eh

Per paura, perché a odiarci siamo macchine

Io amo a modo mio, impara come sono io

Nei silenzi che così in silenzio ci sta solo Dio

Mi chiedi quanti anni ho

Tra falsità e promesse consumate dal tempo

E dimmi quanti anni ho

Ognuno con la faccia che si indossa più spesso

Ed io non ero così

Però poi tutto cambia è vero

Ed io non riconosco più chi sono

Di te non mi ricorderò

Tradimento

Forse perché io non ci sto dentro

Forse perché io non me la sento

Prego il Dio tradimento

Forse perché aspetto il mio momento

Forse sono in forse già da tempo

Perdonami i capelli, son di fianco al porta ombrelli

Sul pianerottolo di casa suono gli altri campanelli

E soffro per gli affetti, sì, beh, no, non per i soldi perché

Non so pianger mai per ciò che non può pianger per me

No non era il caso dicono, quasi mettersi in pericolo

Ma lo è molto di più se stare insieme sembra un vincolo

E fin da piccolo cerco svincolo dal vicolo

Le parole che dico tienile strette in un ventricolo

Ehi, boccia per i pesci nella quale affogo

Ogni pettine già usato ha qualche nodo

Più difficile non farlo, ti sussurro d’altro canto

Cerco di essere felice prima che tu mi chieda

Quanto mi ami?

Mi chiedi quanti anni ho

Tra falsità e promesse consumate dal tempo

E dimmi quanti anni ho

Ognuno con la faccia che si indossa più spesso

Ed io non ero così

Però poi tutto cambia è vero

Ed io non riconosco più chi sono

Di te non mi ricorderò

Ed io non ero così

Ed io non ero così

Ed io non ero così

Ed io non ero così

Mi chiedi quanti anni ho

Tra falsità e promesse consumate dal tempo

E dimmi quanti anni ho

Ognuno con la faccia che si indossa più spesso

Ed io non ero così

Bedrog

Misschien omdat ik er niet in zit

Misschien omdat ik er geen zin in heb

Ik bid tot het verraad van God

Misschien omdat ik wacht op mijn moment

Misschien twijfelen ze al een tijdje

Vergeef me voor het ongemak, maar in mijn hart heb ik een zwerver

Drinkend uit ieders bakje voel ik me op mijn gemak

Een massage met arnica, een doorgang naar het hiernamaals

Een voorproefje van de winter in de ribbenkast

Zoet in mijn bed

Een rook van schijnbaar stroomt uit mijn septum

Ik weet dat ik het bij het verkeerde eind had, het moeilijkste is om het toe te geven

Een douche heeft geen effect, althans voorlopig

Het ware gewicht van de fouten zijn veren op de borst

In een wereld van fabrieken-huh

Om lief te hebben gebruiken we tactieken-eh

Uit angst, want we zijn machines die elkaar haten

Ik hou van mijn manier, leer hoe ik ben

In de stiltes dat er zo in stilte alleen God is

Je vraagt ​​me hoe oud ik ben

Tussen onwaarheden en versleten beloften

En vertel me hoe oud ik ben

Elk met het gezicht dat je het vaakst draagt

En zo was ik niet

Maar dan is alles waar verandert

En ik herken niet meer wie ik ben

Ik zal je niet herinneren

Bedrog

Misschien omdat ik er niet in zit

Misschien omdat ik er geen zin in heb

Ik bid tot het verraad van God

Misschien omdat ik wacht op mijn moment

Misschien twijfelen ze al een tijdje

Vergeef mijn haar, ik sta naast de paraplubak

Op de overloop van het huis luid ik de andere bellen

En ik lijd aan de genegenheid, ja, nou, nee, niet voor het geld want

Ik kan nooit huilen om wat niet om mij kan huilen

Nee, dat was niet het geval zeiden ze, ze brachten zichzelf bijna in gevaar

Maar het is veel meer het geval als samen zijn een band lijkt

En sinds ik een kind was ben ik op zoek naar een uitweg uit de steeg

De woorden die ik zeg houden ze stevig vast in één ventrikel

Hé, vissenkom waar ik in verdrink

Elke reeds gebruikte kam heeft enkele knopen

Moeilijker om het niet te doen, fluister ik daarentegen tegen je

Ik probeer gelukkig te zijn voordat je het mij vraagt

Hoeveel hou je van me?

Je vraagt ​​me hoe oud ik ben

Tussen onwaarheden en versleten beloften

En vertel me hoe oud ik ben

Elk met het gezicht dat je het vaakst draagt

En zo was ik niet

Maar dan is alles waar verandert

En ik herken niet meer wie ik ben

Ik zal je niet herinneren

En zo was ik niet

En zo was ik niet

En zo was ik niet

En zo was ik niet

Je vraagt ​​me hoe oud ik ben

Tussen onwaarheden en versleten beloften

En vertel me hoe oud ik ben

Elk met het gezicht dat je het vaakst draagt

En zo was ik niet