Dreamland - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Bottomless vales and boundless floods,

And chasms, and caves, and Titan woods,

With forms that no man can discover

For the tears that drip all over;

Mountains toppling evermore

Into seas without a shore;

Seas that restlessly aspire,

Surging, unto skies of fire;

Lakes that endlessly outspread

Their lone waters — lone and dead,

Their still waters — still and chilly

With the snows of the lolling lily.

Lakes that endlessly outspread

Their lone waters — lone and dead,

Their still waters — still and chilly

With the snows of the lolling lily.

Dreamland (dreamland)

Dreamland (dreamland)

By the lakes that thus outspread

Their lone waters, lone and dead,

Their sad waters, sad and chilly

With the snows of the lolling lily,

By the mountains near the river

Murmuring lowly, murmuring ever,

By the grey woods, by the swamp

Where the toad and the newt encamp

By a route obscure and lonely,

Haunted by ill angels only,

Where an Eidolon, named NIGHT,

On a black throne reigns upright,

I have reached these lands but newly

From an ultimate dim Thule

From a wild clime that lieth, sublime,

Out of SPACE, out of TIME.

By each spot the most unholy

In each nook most melancholy

There the traveller meets aghast

Sheeted Memories of the Past

Shrouded forms that start and sigh

As they pass the wanderer by

White-robed forms of friends long given,

In agony, to the Earth and Heaven.

Heaven

Heaven

Dreamland (dreamland)

Dreamland (dreamland)

By the lakes that thus outspread

Their lone waters, lone and dead,

Their sad waters, sad and chilly

With the snows of the lolling lily,

By the mountains near the river

Murmuring lowly, murmuring ever,

By the grey woods, by the swamp

Where the toad and the newt encamp

By a route obscure and lonely,

Haunted by ill angels only,

Where an Eidolon, named NIGHT,

On a black throne reigns upright,

I have reached these lands but newly

From an ultimate dim Thule

From a wild clime that lieth, sublime,

Out of SPACE, out of TIME.

For the heart whose woes are legion

'Tis a peaceful, soothing region

For the spirit that walks in shadow

'Tis- oh, 'tis an Eldorado!

But the traveller, travelling through it,

May not dare not openly view it!

Never its mysteries are exposed

To the weak human eye unclosed

So wills its King, who hath forbid

The uplifting of the fringed lid;

And thus the sad Soul that here passes

Beholds it but through darkened glasses.

Bodemloze valleien en grenzeloze overstromingen,

En kloven, en grotten, en Titan bossen,

Met vormen die niemand kan ontdekken

Voor de tranen die overal druppelen;

Bergen die steeds meer omvallen

In zeeën zonder kust;

Zeeën die rusteloos streven,

Stijgende, naar luchten van vuur;

Meren die zich eindeloos uitbreiden

Hun eenzame wateren - eenzaam en dood,

Hun stille wateren — stil en kil

Met de sneeuw van de hangende lelie.

Meren die zich eindeloos uitbreiden

Hun eenzame wateren - eenzaam en dood,

Hun stille wateren — stil en kil

Met de sneeuw van de hangende lelie.

Dromenland (dromenland)

Dromenland (dromenland)

Bij de meren die zich zo uitspreiden

Hun eenzame wateren, eenzaam en dood,

Hun droevige wateren, droevig en kil

Met de sneeuw van de hangende lelie,

Bij de bergen bij de rivier

Laag mompelend, altijd mompelend,

Bij het grijze bos, bij het moeras

Waar de pad en de salamander kamperen

Via een duistere en eenzame route,

Alleen achtervolgd door zieke engelen,

Waar een Eidolon, genaamd NACHT,

Op een zwarte troon regeert rechtop,

Ik heb deze landen bereikt, maar onlangs

Van een ultieme schemerige Thule

Van een wild klimaat dat liegt, subliem,

Geen RUIMTE, geen TIJD.

Op elke plek de meest onheilige

In elk hoekje het meest melancholisch

Daar ontmoet de reiziger ontzet

Herinneringen aan het verleden met dekzeil

Gehulde vormen die beginnen en zuchten

Terwijl ze de zwerver passeren

In het wit geklede vormen van vrienden lang gegeven,

In doodsangst, naar de aarde en de hemel.

Hemel

Hemel

Dromenland (dromenland)

Dromenland (dromenland)

Bij de meren die zich zo uitspreiden

Hun eenzame wateren, eenzaam en dood,

Hun droevige wateren, droevig en kil

Met de sneeuw van de hangende lelie,

Bij de bergen bij de rivier

Laag mompelend, altijd mompelend,

Bij het grijze bos, bij het moeras

Waar de pad en de salamander kamperen

Via een duistere en eenzame route,

Alleen achtervolgd door zieke engelen,

Waar een Eidolon, genaamd NACHT,

Op een zwarte troon regeert rechtop,

Ik heb deze landen bereikt, maar onlangs

Van een ultieme schemerige Thule

Van een wild klimaat dat liegt, subliem,

Geen RUIMTE, geen TIJD.

Voor het hart wiens ellende legio is

'Het is een vredige, rustgevende regio'

Voor de geest die in de schaduw loopt

Het is- oh, het is een eldorado!

Maar de reiziger, die er doorheen reist,

Mag niet durven niet openlijk te bekijken!

Nooit worden zijn mysteries onthuld

Voor het zwakke menselijke oog niet gesloten

Zo wil zijn koning, die verbiedt

Het optillen van het omzoomde deksel;

En dus de droevige Ziel die hier voorbijgaat

Ziet het, maar door een donkere bril.