Зрячий - Дмитрий Ревякин

Тронулись вечером свистами вечными

Не образумились, когда закачало

Лопнули выдурью, сотами вытекли

Торную выбрали умытые чалым.

И не заметили солнечной метины,

Угомонили сны чёрной травою,

Как обещал не мять слабый побег ума,

Кто за тобой придёт медному вою.

Ныне зрячий слёзы прячет.

Сам зарекали стать слепым без исхода.

В рёв распродан блеск полотен

И не темнеть окрест тропой да проходу.

День условлен полем ровным,

Встретимся без рубах раскланяться в пояс.

Взгляды тешить бурным стрежнем,

Высветить на щеках румянами ояс.

Высветить на щеках румянами ояс…

We vertrokken in de avond met eeuwige fluitjes

We kwamen niet tot bezinning toen het pompte

Gebarsten dwaasheid, honingraten stroomden eruit

Thornaya werd gekozen door de gewassen roans.

En ze merkten de zonne-metina niet op,

Ze kalmeerden dromen met zwart gras,

Zoals beloofd om de zwakke scheut van de geest niet te verpletteren,

Wie komt je halen met een koperen gehuil.

Nu verbergt de ziende tranen.

Zelf zwoer hij blind te worden zonder resultaat.

In een brul verkocht de schittering van schilderijen

En word niet donker rond het pad en de doorgang.

De dag wordt bepaald door een vlak veld,

Laten we afspreken zonder overhemden om naar de taille te buigen.

Uitzichten om te amuseren met een stormachtige hengel,

Markeer de ojas op de wangen met blush.

Highlight op de wangen met blush ojas...