Перья по реке - Дмитрий Ревякин

Не собрать рукавом перья по реке,

Не обнять луковый полдень налегке.

Осталось прежним ждать звона звёзд в поход ночной,

Cломить края щита, пеленать волной речной

Рассвет усталый…

Заплести в косы троп все упрёки глаз,

Уронить сны в сугроб, как бывал горазд,

Бросать добычу в гон, пить горстями синий дым.

Прощать костры рукой, замерзать в узор слюды

Небесным даром мимо голосов,

Что звали балуй, балуй без стыда

Жги свистом алым свататься в уста

Росой студёной,

Безмятежно звать покоем

Отрешённо, перстень грел мизинец…

Verzamel geen veren langs de rivier met je mouw,

Knuffel een uienmiddag niet lichtvaardig.

Het blijft hetzelfde om te wachten op het rinkelen van de sterren tijdens een nachtwandeling,

Breek de randen van het schild, wikkel de golf van de rivier in

Dageraad moe...

Vlecht alle verwijten van de ogen in de vlechten van de paden,

Laat dromen vallen in een sneeuwbank, zoals het vroeger was,

Gooi de prooi in de sleur, drink handenvol blauwe rook.

Vuren vergeven met je hand, bevriezen tot een micapatroon

Hemels geschenk voorbij de stemmen,

Wat verwennerij, verwennerij zonder schaamte heette

Branden met een scharlaken fluitje om met de mond na te streven

koude dauw,

Roep rustig vrede

Afzijdig, de pink verwarmde de ring ...