Плакса - Дмитрий Ревякин

Майской средиземною зарёю

Небо я с тобою обнимал.

Весть летела песней над землёю:

«Космос для двоих отныне мал!»

В дымке гасли пепельные звуки,

Таяли сухие облака

Будущее радостно аукать,

Новую главу в судьбе слагать.

Ночи-дни искрятся,

Вместе овны и пастух

Стынут на ветру.

Вытри слёзы, плакса!

В путь зовёт сердечный стук

Рано поутру.

В зимы Пиренейский лучик яркий

Порохом за пазухой хранить,

Чтобы прозвенела без помарки

Тонкая серебряная нить.

Пусть подчас сурово

Рвут тугое полотно

Вдоль и поперёк.

Неизменно слово:

Быть с тобою заодно,

Ладить эпилог.

Mei mediterrane dageraad

Ik omhelsde de lucht met jou.

Het bericht vloog als een lied over de aarde:

“De ruimte voor twee is nu klein!”

Ashy geluiden vervaagd in de waas,

Droge wolken smolten

De toekomst spookt vrolijk rond

Componeer een nieuw hoofdstuk in het lot.

Nachten en dagen schitteren

Herder en schapen samen

Bevriezen in de wind.

Droog je tranen, huilebalk!

De hartslag van het hart roept

Vroeg in de morgen.

In de winter is de Iberische rog helder

Om buskruit in de boezem op te slaan,

Om te bellen zonder een vlek

Fijn zilverdraad.

Laat het soms hard zijn

Scheurvaste stof

Langs en over.

steevast woord:

Om tegelijkertijd bij jou te zijn

Kom langs epiloog.