День раздет - Дмитрий Ревякин

День раздет,

Путеводной звезде

Не зажечься спасительно

Пламенем ясным.

Росчерк твой

Задрожал тетивой

И поставил решительно

Точку негласно.

Май беспощаден,

Рвутся узлы.

Камень досады,

Горечь золы.

Я забуду короткие встречи.

Вспыхнет сон серебристой слюдой.

Явь от края до края

Бурно взыграет

Рудой.

Распахнётся высокое небо,

Где сумятица слов не важна,

Где в сухие колодцы

Щедро прольётся

Весна.

Ночь пуста,

Норовит опоздать,

И молчит сокрушительно

Голос далёкий.

Мерить дно,

Тосковать об одном,

Прозревать вопросительно

Тень эпилога.

Май беспощаден,

Рвутся узлы.

Камень досады,

Горечь золы...

Распахнётся высокое небо,

Где сумятица слов не важна,

Где в сухие колодцы

Щедро прольётся

Весна.

День раздет,

Путеводной звезде

Не зажечься спасительно

Пламенем ясным.

De dag is uitgekleed

leidende ster

Niet reddend ontsteken

Vlam helder.

jouw slag

trilde met een boogpees

En zet het stevig

Wijs achter de schermen.

May is genadeloos

Knopen zijn gescheurd.

ergernis steen,

De bitterheid van as.

Ik zal korte vergaderingen vergeten.

Een droom zal flitsen als zilverachtig mica.

Realiteit van begin tot eind

Stormachtige sprong

Erts.

De hoge hemel gaat open

Waar de verwarring van woorden niet belangrijk is,

Waar in de droge putten

Zal royaal morsen

De lente.

De nacht is leeg

Streeft ernaar om te laat te zijn

En verbijsterend stil

De stem is ver weg.

Meet de bodem

Verlangen naar een

zie het licht onderzoekend

Epiloog schaduw.

May is genadeloos

Knopen zijn gescheurd.

ergernis steen,

De bitterheid van as...

De hoge hemel gaat open

Waar de verwarring van woorden niet belangrijk is,

Waar in de droge putten

Zal royaal morsen

De lente.

De dag is uitgekleed

leidende ster

Niet reddend ontsteken

Vlam helder.