Не сбежать - Дмитрий Ревякин

В этом взгляде сквозит подозрение

И янтарно блестят огоньки.

Колобродит веков наслоение,

Где капризы и страхи наги.

Пусть покоится ночь заполярная,

Где нет-нет полыхнут небеса –

Мне откроется тайна сакральная:

От судьбы не уйти, не сбежать.

Заживут часом раны сердечные,

И взыграет ревниво душа.

Где безбрежные дали очерчены,

Вновь готов неземное стяжать.

Я любые невзгоды и радости

Пропою плеском струн не спеша.

Пусть простятся мне нежные слабости:

От судьбы не уйти, не сбежать!

Er is argwaan in deze look.

En fonkelende amberkleurige lampjes.

Kolobrodit eeuwen gelaagdheid,

Waar grillen en angsten naakt zijn.

Laat de poolnacht rusten,

Waar nee, nee, de hemel zal oplaaien -

Een heilig geheim zal aan mij worden onthuld:

Ontsnap niet aan het lot, ren niet weg.

De wonden van het hart zullen binnen een uur genezen,

En de ziel zal jaloers springen.

Waar grenzeloze afstanden worden afgebakend,

Klaar om het onaardse weer te verwerven.

Ik ben alle ontberingen en vreugden

Zing langzaam de plons van snaren.

Mogen mijn tedere zwakheden worden vergeven:

Ontsnap niet aan het lot, ren niet weg!