Скоро - Дмитрий Ревякин

Прянуть на дно,

Прятаться в ревень скважин.

Как не хотели увидеть себя

В травах некошеных, гривой нечесаной

И разбрелись в берега.

Гонит одно,

Узел долгов развязан

И не придётся пером засыпать

В сумерки гожие клёкот в плечо саднит.

Скоро ветра запрягать,

Ветра запрягать…

Уносили лихо холодом из дома прочь,

Лик искали в скалах, ликовали в снах,

Плакали, смеялись, облака читали.

Кличет молния студеный меч, колчан, тугая тетива

Полёт стрелы пернатой —

Смертельный праздник навсегда,

Смертельный праздник навсегда…

Duik naar de bodem

Verstopt in de rabarber van putten.

Hoe ze zichzelf niet wilden zien

In ongemaaid gras, onverzorgde manen

En verspreid naar de kusten.

rijdt een

De knoop van de schulden is ontbonden

En je hoeft niet in slaap te vallen met een pen

In de schemering doet een fijne schreeuw pijn aan de schouder.

Straks zal de wind gaan waaien

Gebruik de wind...

Ze droegen beroemd van het huis met kou,

Ze zochten een gezicht in de rotsen, verheugden zich in dromen,

Ze huilden, ze lachten, de wolken lazen.

Bliksem roept een koud zwaard, een pijlkoker, een strakke boogpees

Vlucht van een gevederde pijl -

Dodelijke vakantie voor altijd

Dodelijke vakantie voor altijd...