Не хватит корней - Дмитрий Ревякин

Взглядом русло изменить у реки,

Обуздать в порыв прилив гнедой

И навечно след впечатать в степь,

Приторочить полземли к седлу.

Не посмели стать стеной в пути,

Не смогли ослабить в гнев кулак.

Жаждой славы, блеск в глазах удил

И кровавила в рассвет скула.

Где несёт лавиной всадников,

Где насечкой медной метят грудь

Имя грозное клубит орда

Думы смуглых сожжены дотла.

Рыщет волком за спиной черёд

Навещает по ночам шатёр,

Где обугленный предел влечёт,

Где орёл крыла свои простёр.

И не хватит корней всех окраин,

Эхо война векам умрёт,

Необъятная ночь обрекает

Заковать перекаты влёт

Великому некуда деться,

Трепещет последнего действа

Один на один с небесами,

Один на один…

Один на один…

К твоему изголовью кровавой рябины кисть бросил…

Met een blik om de loop van de rivier te veranderen,

Benut het tij van de baai snel

En print voor altijd een spoor in de steppe,

Bevestig de helft van de aarde aan het zadel.

Durf onderweg geen muur te worden,

Ze konden hun vuist niet verzwakken van woede.

Dorst naar glorie, glans in de ogen van het bit

En het jukbeen bloedde bij zonsopgang.

Waar het een lawine van ruiters draagt,

Waar de kist is gemarkeerd met een inkeping van koper

Een formidabele naam wervelt door de horde

De gedachten van de donkere worden tot as verbrand.

Sluipend als een wolf achter zijn beurt

Bezoekt de tent 's nachts,

Waar de verkoolde limiet aantrekt

Waar de adelaar zijn vleugels spreidt.

En de wortels van alle buitenwijken zijn niet genoeg,

Echo-oorlog zal eeuwenlang sterven,

De grenzeloze nachtelijke ondergang

Keten de kloven tijdens de vlucht

De grote kan nergens heen

Beven van de laatste actie

Eén op één met de hemel

Een op een…

Een op een…

Ik gooide een borstel naar je hoofdeinde van bloederige lijsterbes...