Amor Eterno - DLux, Abram

Son historias que oscurecen esta vida nuestra condición

instinto homicida que se crece en una habitación

de dos, pero es uno el que se esconde tras la máscara

te llevó al altar fingiendo amor y ahora devastará el hogar

por sus celos enfermizo-posesivos

bebe hasta perder la razón y los estribos

perdido entre el bien y el mal ya casi no distingue

creo que finge amar en realidad ya no se rinde a tus encantos

solo cubre libertad con un gris manto

lloras a solas sin vislumbrar el fin del llanto

de esta estancia en el infierno

con tu enemigo durmiendo, es el canto de un lamento

siento que vivas sufriendo, vida un lienzo

tan sólo tú puedes pintar los cambios

eres quien debe precipitarlos, actúa rápido

sí, se que no es fácil, se que piensas que lo quieres

ten cuidado hay hijos de puta que asesinan mujeres

si puso su mano encima de tí

ten por seguro que volverá a hacerlo, cuestión de tiempo

y es duro, pero hay amores que matan, como hay amores sinceros

como colectiva cólera combierte el corazón en miedo

y cedo ante los hechos cuando la razón se pierde

cuando animal racional a la selva vuelve

cuando se miente se está sembrando la simiente

y puedes esconderte cuando a golpes la enfrente

cambió sus susurros por amenazas de muerte

un divorcio, un juicio, un niño en medio que no entiende

nada, una corazonada entrecorta tu aliento

era tu amor, hoy una orden de alejamiento

no es suficiente muralla ni paredes de cemento

ante la cólera de un asesino humillado por dentro

todo comenzó aquella tarde de invierno

en que se juraron para siempre amor eterno

No tienes corazón…

Has roto mi alma…

LLenando mi vida de horror

Aléjate por favor ohh.

oh…

ya… no creo tus mentiras

No robaste mi sonrisa

Me has robado la ilusión

Y las ganas de sentirme viva.

Todo comenzó aquella tarde de invierno

en que se juraron para siempre amor eterno

en que se encontraron y soñaron con un bienestar

con una vida apacible, el calor de un hogar

sellaron el pacto con un beso bajo un sauce

no se si lloraba o eran los charcos del parque

no se si vagaba el mal vestido de cupido

él dijo: niña eres mi musa lo juro, no es un cumplido

judas habló, mintió, como solo él sabe

así la encantó, le prometió bellos lugares

en los que perderse como niños sin noción

del tiempo, del espacio en eterna comunión

con el resto del mundo, juntos estarían a salvo

pronto hicieron planes, ella soñaba ir de blanco

ella lo quería con ese tipo de amor,

que hace que se ciegue el alma y se acerque el dolor

porque no es lo mismo convivir una hora y media

al día que una vida entera llena de miseria

no es igual fingir, que compartir, dar sin pedir

egoísmo es el veneno, amor el elixir

ella se cansará y no encontrará el valor para salir

más cuando el fruto de su unión comienze a sentir

en sus entrañas, la trampa de la telaraña,

todo por su niño no le importa si la dañan

y así infinitas historias de mujeres sometidas

por el yugo de la fuerza bruta y de las mil mentiras

y así vidas con el alma tatuado por mil dramas

y así la cubren con oro, después las bañan en grana

una vida en coma es, una vida de lamento

una vida por amor llena de sufrimiento

una herida incurable en los márgenes del tiempo

es la despedida de tu inocencia lo siento.

No tienes corazón…

Has roto mi alma.

LLenando mi vida de horror

Aléjate por favor ohh.

oh…

Ya… no creo tus mentiras

No robaste mi sonrisa

Me has robado la ilusión

Y las ganas de sentirme viva.

Het zijn verhalen die dit leven onze toestand verduisteren

moordinstinct dat in een kamer groeit

van twee, maar het is er een die zich verschuilt achter het masker

Hij liep met je door het gangpad terwijl hij deed alsof hij liefde had en nu zal hij het huis verwoesten

voor zijn ziekelijk bezitterige jaloezie

drink totdat je je verstand en geduld verliest

verloren tussen goed en kwaad, maakt hij nauwelijks meer onderscheid

Ik denk dat hij doet alsof hij liefheeft, in werkelijkheid geeft hij zich niet langer over aan jouw charmes

bedek de vrijheid gewoon met een grijze mantel

je huilt alleen zonder je het einde van het huilen voor te stellen

van dit verblijf in de hel

terwijl je vijand slaapt, is het het lied van een klaagzang

Het spijt me dat je lijdt, het leven een canvas

alleen jij kunt de wijzigingen schilderen

jij bent degene die ze moet neerslaan, handel snel

Ja, ik weet dat het niet gemakkelijk is. Ik weet dat je denkt dat je het wilt

pas op er zijn klootzakken die vrouwen vermoorden

als hij zijn hand op je legt

wees gerust dat hij het opnieuw zal doen, een kwestie van tijd

en het is moeilijk, maar er zijn liefdes die doden, net zoals er oprechte liefdes zijn

zoals collectieve woede het hart in angst verandert

en ik geef toe aan de feiten als de rede verloren is

wanneer rationeel dier terugkeert naar de jungle

als je liegt, zaai je het zaad

En je kunt je verstoppen als ik haar sloeg

Hij ruilde zijn gefluister in voor doodsbedreigingen

een scheiding, een proces, een kind in het midden dat het niet begrijpt

niets, een voorgevoel stokt je adem

Het was jouw liefde, vandaag een straatverbod

het is niet genoeg muur of cementmuren

voor de woede van een moordenaar die van binnen vernederd wordt

het begon allemaal op die wintermiddag

waarin ze eeuwige liefde voor altijd zwoeren

Je hebt geen hart...

Je hebt mijn ziel gebroken...

Mijn leven vullen met afschuw

Loop alsjeblieft weg ohh.

ooh...

Ik geloof je leugens niet meer

je hebt mijn glimlach niet gestolen

Je hebt mijn illusie gestolen

En het verlangen om te leven.

Het begon allemaal op die wintermiddag

waarin ze eeuwige liefde voor altijd zwoeren

waarin ze elkaar ontmoetten en droomden van een welzijn

met een vredig leven, de warmte van een huis

ze bezegelden het pact met een kus onder een wilg

Ik weet niet of ze huilde of dat het de plassen in het park waren

Ik weet niet of de slechte Cupido-jurk afdwaalde

Hij zei meisje, je bent mijn muze. Ik zweer dat het geen compliment is

judas sprak, loog, zoals alleen hij weet

Hij betoverde haar zo, hij beloofde haar mooie plekjes

waarin je kunt verdwalen als kinderen zonder begrip

van tijd, van ruimte in eeuwige gemeenschap

met de rest van de wereld zouden ze samen veilig zijn

al snel maakten ze plannen, ze droomde ervan om in het wit te gaan

ze wilde hem met dat soort liefde,

dat maakt de ziel blind en pijn nadert

want het is niet hetzelfde om anderhalf uur samen te leven

tot de dag dat een heel leven vol ellende

Het is niet hetzelfde om te doen alsof, dan om te delen, om te geven zonder te vragen

Egoïsme is het vergif, liefde het elixer

ze zal moe worden en de moed niet vinden om uit te gaan

meer wanneer de vrucht van hun vereniging begint te voelen

in zijn ingewanden, de valstrik van het spinnenweb,

allemaal voor haar kind, het kan haar niet schelen of ze haar kwaad doen

en zo eindeloze verhalen van vrouwen onderworpen

door het juk van bruut geweld en duizend leugens

en leeft zo met de ziel getatoeëerd door duizend drama's

en dus bedekken ze het met goud en baadden ze vervolgens in scharlakenrood

een leven in coma is een leven vol spijt

een leven voor liefde vol lijden

een ongeneeslijke wond in de marge van de tijd

Het is het afscheid van je onschuld, het spijt me.

Je hebt geen hart...

Je hebt mijn ziel gebroken.

Mijn leven vullen met afschuw

Loop alsjeblieft weg ohh.

ooh...

Ik geloof je leugens niet meer

je hebt mijn glimlach niet gestolen

Je hebt mijn illusie gestolen

En het verlangen om te leven.