Un jour ou l'autre - Debout sur le zinc

Un jour ou l’autre ne plus repousser

Cesser de tourner sa langue avant de parler

Renoncer à cet orgueil

Qui vous cloue le bec et vous laisse si souvent seul

Passer de l’ombre à l’autre sous le soleil

Laisser tomber la foudre sur les oreilles

De ceux qui aimeraient bien mais n’osent pas

N’osent jamais dire haut ce qu’ils pensent tout bas

Tu me désarmes tu m’ouvres à la vie

Je n’en attendais pas autant mon ami

Tu me désarmes tu m’ouvres à la vie

Je n’en attendais pas autant mon ami

À vous je le dis, j’espérais ce peu:

Au jeu de la vie, gagner un peu mieux

Qu’une pomme empoisonnée en robe de printemps

Dans laquelle le coeur affamé

Croque à pleines dents

Et là c’est la vie qui s’en va sans prévenir

Et toi qui ouvre les bras pour la retenir

Le temps d’une averse une seule fois versée

Le temps de mourir renaître et s’envoler

À l’heure où la route au milieu du désert

Laisse apparaître enfin le paradis sur terre

À l’heure où la tête sortie du brouillard

Se demande encore quel était ce rêve bizarre

À l’heure où la nuit décline et le jour

Emmène au loin les chagrins d’amour

À ton oreille et au monde entier

Je ne le redirai jamais assez

Op een of andere dag groeit het niet meer terug

Stop met het draaien van je tong voordat je spreekt

Geef deze trots op

Die je het zwijgen oplegt en je zo vaak alleen laat

Verhuizen van schaduw naar zon

Laat de bliksem op de oren vallen

Van degenen die wel willen maar niet durven

Durf nooit hardop te zeggen wat ze stilletjes denken

Je ontwapent me, je opent me voor het leven

Ik had niet zoveel verwacht mijn vriend

Je ontwapent me, je opent me voor het leven

Ik had niet zoveel verwacht mijn vriend

Tegen jou zeg ik, ik hoopte op dit kleine:

Bij het spel van het leven, win een beetje beter

Dan een vergiftigde appel in een lentejurk

Waarin het hongerige hart

Toothy crunch

En dan gaat het leven zonder waarschuwing voorbij

En jij die je armen opent om haar vast te houden

Tijd voor een stortbui als het eenmaal is uitgegoten

Tijd om herboren te sterven en weg te vliegen

Wanneer de weg in het midden van de woestijn

Laat eindelijk de hemel op aarde verschijnen

Toen het hoofd uit de mist tevoorschijn kwam

Vraag me nog steeds af wat die rare droom was

Als de nacht verstrijkt en de dag

Neem het hartzeer weg

Aan jouw oor en aan de hele wereld

Ik kan het niet genoeg zeggen