L'équilibriste - Debout sur le zinc

Chuuuuuuut… plus un geste, plus un bruit

Laissez-moi recouvrer mes esprits

Sur le fil, oh sur ce fil

Un souffle, un soupir et fuiiiit…

Chaque pas semble si fragile

Et j’ai si peur du vide

Reculer m’est impossible

J’avance ou je tombe

Et si je tombe

Oh si je tombe

Je retrouverai en apnée

La brume et ses condamnés

Dans cet endroit sans issue

Où même le temps semble suspendu

J’y errerai encore des années

Le regard plongé dans l’inconscience

À laisser l’ennui dévorer

Les délices de mon existence

Mais pour l’heure

Oh oui pour l’heure

Je suis un équilibriste

Funambule, fildefériste

Façonnant le fil d’un destin moins triste

J’ai pour horizon la terre entière

Je surplombe les nues et les enfers

Et peut-être que demain je serai loin

Regardez cette fille au loin

Clopinant sur un fil comme le mien

Du coin de l'œil elle m’accroche

Comme elle me tiendrait par la main

J’ose un clin d'œil, elle l’empoche

Et m’invite à la suivre sur son chemin

Encore ce mirage, je décroche

Non, je ne lui céderai plus rien

Car pour l’heure

Oh oui pour l’heure

Je suis un équilibriste

Funambule, fildefériste

Façonnant le fil d’un destin moins triste

J’ai pour horizon la terre entière

Je surplombe les nues et les enfers

Et si tout va bien, demain je serai loin

Je serai

Loin de ce jour où je me suis perdu

J’avance vers l’aube à pas suspendus

De plus en plus serein, je trace mon chemin

Et je sens

Le vent dérider mon visage

Emporter un à un les mirages

Je vois le jour revenu

Beau comme une main tendue

Et je trace mon chemin

Demain je serai loin

Chuuuuuuut... meer een gebaar, meer een geluid

laat me mijn zintuigen herstellen

Op de draad, oh op deze draad

Een ademteug, een zucht en vlucht...

Elke stap lijkt zo kwetsbaar

En ik ben zo bang voor leegte

Teruggaan is voor mij onmogelijk

Ik ga vooruit of ik val

En als ik val

Oh als ik val

ik zal vinden in apneu

De mist en zijn veroordeeld

In deze doodlopende plaats

Waar zelfs de tijd stil lijkt te staan

Ik zal er nog jaren ronddwalen

De blik viel in bewusteloosheid

Om de verveling te laten verslinden

De geneugten van mijn bestaan

Maar voor nu

Oh ja voor nu

Ik ben een evenwichtsoefening

Koorddanser, koorddanser

De draad vormen van een minder droevig lot

Mijn horizon is de hele aarde

Ik kijk uit over de wolken en de onderwereld

En misschien ben ik morgen ver weg

Kijk naar dat meisje van een afstand

strompelend op een draad zoals de mijne

Vanuit haar ooghoek hakt ze me vast

Hoe ze mijn hand zou vasthouden

Ik durf te knipogen, ze zakt het in

En nodigt me uit om haar te volgen op haar weg

Weer deze luchtspiegeling, ik pik het op

Nee, ik geef hem niets meer

Want voor nu

Oh ja voor nu

Ik ben een evenwichtsoefening

Koorddanser, koorddanser

De draad vormen van een minder droevig lot

Mijn horizon is de hele aarde

Ik kijk uit over de wolken en de onderwereld

En als alles goed gaat, ben ik morgen ver weg

ik zal zijn

Ver van die dag dat ik mezelf verloor

Ik ga naar de dageraad met hangende stappen

Meer en meer sereen, baan ik mijn weg

En ik voel

De wind rimpelt mijn gezicht

Haal de luchtspiegelingen één voor één weg

Ik zie de dag komen

Mooi als een uitgestrekte hand

En ik baan me een weg

Morgen ben ik weg