La lettre perdue - Debout sur le zinc

Emmène-moi où tu voudras

Mais plus dans mes songes s’il te plait laisse-les moi, laisse-les moi

L’aurore se fait sombre

À mes réveils j’ai la gorge qui se serre et pourtant

J’ai passé le temps du deuil

Les bras ouvert à la félicité

Le coeur prêt à effeuiller les pétales

Mais nulle part, non nulle part où aller, où me poser

Quel siècle est-il à ta montre

As-tu seulement vu passer mon absence et mes monstres

Saigne-tu encore

Tu parles si peu ici fais-moi signe au réel

J’ai des rêves au bout des doigts

Des clefs pour libérer nos voeux secrets

Des odes et des symphonies mais pas l’envie

De claquer des doigts pour une autre que toi

Laisse-moi mes rêves, laisse-les moi

Retire tes fantômes de mes draps

Et disparaît à jamais, à jamais

Évidemment je me perds

À la frontière entre terre et paradis, tu es

La lettre perdue

De celle qui termine les guerres, perdue au grès du vent, pourtant

On peut lire la bonne adresse

Tu parles d’ultimatum et de détresses

De clef sans serrure, de coeur qui cogne

Mais tout ça dans les mains de quelqu’un qui ne comprend pas

Laisse-moi mes rêves, laisse-les moi

Retire tes fantômes de mes draps

Et disparaît à jamais, à jamais

Breng me waar je wilt

Maar niet meer in mijn dromen, laat ze alsjeblieft aan mij over, laat ze aan mij over

De dageraad wordt donker

Als ik wakker word, trekt mijn keel dicht en toch

Ik heb de tijd van rouw doorgebracht

Armen open voor gelukzaligheid

Het hart klaar om de bloemblaadjes te plukken

Maar nergens, nergens om heen te gaan, om te gaan liggen

Welke eeuw is het voor jouw horloge?

Zag je net mijn afwezigheid en mijn monsters

Bloed je nog steeds?

Je spreekt zo weinig hier, geef me een teken aan de echte

Ik heb dromen binnen handbereik

Sleutels om onze geheime geloften vrij te geven

Odes en symfonieën maar geen afgunst

Om met je vingers te knippen voor iemand anders dan jij

Laat mijn dromen aan mij over, laat ze aan mij over

Haal je geesten van mijn lakens

En voor altijd, voor altijd verdwijnen

Natuurlijk verdwaal ik

Op de grens tussen aarde en hemel ben jij

De verloren brief

Van degene die oorlogen beëindigt, verloren voor de zandsteen, toch

We kunnen het juiste adres lezen

Je praat over ultimatums en nood

Van een sleutel zonder slot, van een kloppend hart

Maar het is allemaal in handen van iemand die het niet begrijpt

Laat mijn dromen aan mij over, laat ze aan mij over

Haal je geesten van mijn lakens

En voor altijd, voor altijd verdwijnen