Withered - Currents

I can’t even remember the first time you led me down this path

Fuck

I never once in my life thought I could ever feel much lower than this

This book is open;

I try to pour my thoughts out on these pages but my will is

broken.

The fear is setting in

I could give you everything you need, but I think the motivation’s leaving me

Every day is the same dark feeling

Time’s fleeting, anger’s leaving me

It’s getting harder to relate and release

This road is pulling away from what I want but that’s okay, some things are

easier missed

I’d rather fail than sit and wish

So why would I quit?

Maybe indecisiveness is the winner, shadow’s getting bigger, my soul starts to

crumble and wither

And I think I’m losing all control

Where’s that old fire that I’d pride myself for always holding inside?

Guess I could stop pretending to be something I’m not, is it something I want,

or is it something I’ve got?

It’s time to stop second guessing every single thought

I think I’ve lost

Scraping the bottom of the fucking barrel from the start

How could I be so pathetic?

Every day is the same dark feeling

Time’s fleeting, anger’s leaving me

It’s getting harder to relate and release

This road is pulling away from what I want but that’s okay, some things are

easier missed

I’d rather fail than sit and wish

Every line’s the same, they’re all the fucking same

I think the motivation’s leaving me

It’s like the answer’s right in front of me but old me won’t let go of me

The answer’s there in front of me but old me’d never let me see

Every day is the same dark feeling

Time’s fleeting, anger’s leaving me

It’s getting harder to relate and release

This road is pulling away from what I want but that’s okay, some things are

easier missed

I’d rather fail than sit and wish

It’s like the answer’s right in front of me but old me won’t let go of me

The answer’s there in front of me but old me’d never let me see

Ik kan me niet eens de eerste keer herinneren dat je me op dit pad leidde

Neuken

Ik heb nooit in mijn leven gedacht dat ik me ooit veel lager zou kunnen voelen dan dit

Dit boek is open;

Ik probeer mijn gedachten op deze pagina's uit te storten, maar mijn wil is:

gebroken.

De angst slaat toe

Ik zou je alles kunnen geven wat je nodig hebt, maar ik denk dat de motivatie me in de steek laat

Elke dag is hetzelfde donkere gevoel

De tijd vervliegt, woede verlaat me

Het wordt steeds moeilijker om te relateren en los te laten

Deze weg loopt weg van wat ik wil, maar dat is oké, sommige dingen zijn:

makkelijker gemist

Ik faal liever dan te zitten en te wensen

Dus waarom zou ik stoppen?

Misschien is besluiteloosheid de winnaar, de schaduw wordt groter, mijn ziel begint te

afbrokkelen en verdorren

En ik denk dat ik alle controle verlies

Waar is dat oude vuur waarvan ik trots zou zijn dat het altijd binnen bleef?

Ik denk dat ik zou kunnen stoppen met doen alsof ik iets ben dat ik niet ben, is het iets dat ik wil,

of is het iets dat ik heb?

Het is tijd om te stoppen met twijfelen aan elke gedachte

Ik denk dat ik heb verloren

Vanaf het begin de bodem van de verdomde loop schrapen

Hoe kon ik zo zielig zijn?

Elke dag is hetzelfde donkere gevoel

De tijd vervliegt, woede verlaat me

Het wordt steeds moeilijker om te relateren en los te laten

Deze weg loopt weg van wat ik wil, maar dat is oké, sommige dingen zijn:

makkelijker gemist

Ik faal liever dan te zitten en te wensen

Elke regel is hetzelfde, ze zijn allemaal hetzelfde

Ik denk dat de motivatie me in de steek laat

Het is alsof het antwoord voor mijn neus ligt, maar de oude ik laat me niet los

Het antwoord ligt voor me, maar de oude ik zou me nooit laten zien

Elke dag is hetzelfde donkere gevoel

De tijd vervliegt, woede verlaat me

Het wordt steeds moeilijker om te relateren en los te laten

Deze weg loopt weg van wat ik wil, maar dat is oké, sommige dingen zijn:

makkelijker gemist

Ik faal liever dan te zitten en te wensen

Het is alsof het antwoord voor mijn neus ligt, maar de oude ik laat me niet los

Het antwoord ligt voor me, maar de oude ik zou me nooit laten zien