Second Skin - Currents

Second skin

I think I finally feel it setting in

Save me from this living hell

This heart an empty shell

This mind a shallow prison

A menace to my health

In solitude I dwell

Why do we insist

That all hope is fleeting?

How do we reset

When there’s nothing left?

A false idol, I’ve become the hand that feeds

Making a habit of feigning misery

I have lived so many lives that I cannot fucking tell which one is mine anymore

Severing the ties

Lost as I disintegrate

Fade!

Into the deepest depths, to the darkest black

Until there’s nothing left

Second skin

I think I finally feel it setting in

Save me from this living hell

The mask on my face

Has finally taken over

Forever stuck this way

Now that I can’t give it up

I am torn apart

Burning through my veins

Born in agony

I am torn apart

Beneath the surface

Dying within

Carve me out

The faces blend together

One in the same with no identity

Occupying an empty space

Sentenced to purgatory

Stuck in obscurity

Stuck in obscurity

Beneath the surface

Dying within

Fade!

Into the deepest depths, to the darkest black

Until there’s nothing left

Fade!

Into the deepest depths, to the darkest black

Until there’s nothing left

There’s nothing fucking left!

Tweede huid

Ik denk dat ik het eindelijk voel aankomen

Red me van deze levende hel

Dit hart een lege huls

Deze geest een ondiepe gevangenis

Een bedreiging voor mijn gezondheid

In eenzaamheid woon ik

Waarom staan ​​we erop?

Dat alle hoop vluchtig is?

Hoe resetten we?

Als er niets meer is?

Een vals idool, ik ben de hand geworden die voedt

Er een gewoonte van maken om ellende te veinzen

Ik heb zoveel levens geleefd dat ik verdomme niet meer kan zien welke van mij is

De banden verbreken

Verloren terwijl ik uiteenval

Vervagen!

In de diepste diepten, tot het donkerste zwart

Tot er niets meer over is

Tweede huid

Ik denk dat ik het eindelijk voel aankomen

Red me van deze levende hel

Het masker op mijn gezicht

Heeft het eindelijk overgenomen

Voor altijd vast op deze manier

Nu ik het niet kan opgeven

Ik ben verscheurd

Brandend door mijn aderen

Geboren in doodsangst

Ik ben verscheurd

Onder de oppervlakte

Van binnen sterven

Haal me eruit

De gezichten versmelten met elkaar

Een in hetzelfde zonder identiteit

Een lege ruimte innemen

Veroordeeld tot vagevuur

Vast in de vergetelheid

Vast in de vergetelheid

Onder de oppervlakte

Van binnen sterven

Vervagen!

In de diepste diepten, tot het donkerste zwart

Tot er niets meer over is

Vervagen!

In de diepste diepten, tot het donkerste zwart

Tot er niets meer over is

Er is niets meer over!