Forever Marked - Currents

Cast into the flame

Dark horizons bridge the gap between life and loss

Through the windowpane

We behold the death of the gods

Pray for forgiveness

We have put the needs of the few on top again

Preying endlessly

On the abyss of pride we’ve lost

We were the disadvantaged, yet we saw the signs of demise

The truth still denied

Buried deep behind the lies

As we try to hide, our tragedy disguised

As we all stand petrified

We die alone, betrayed in time

We’re lost, falling apart again

In dust, is this the way it ends?

Their backs are turned, their eyes avert

Washed away with all but a whisper

The lies we share, the blood we spread

As the knife burned deeper in my sunken skin

I think: «How innocent we used to be»

I only hope when they destroy our lives

That they look us in the eyes

We’re lost, falling apart again

In dust, is this the way it ends?

Their backs are turned, their eyes avert

Washed away with all but a whisper

The lies we share, the blood we spread

Ushering us to the end

Our fate is sealed, our time has come

The vultures circle over us

Forever marked

How could you turn your backs as it all falls apart?

Forever marked

With the knife to the neck of change

We stood there staring

A lie, all but a whisper

A back step toward progress

We’re lost, falling apart again

In dust, is this the way it ends?

Their backs are turned, their eyes avert

Washed away with all but a whisper

The lies we share, the blood we spread

Ushering us to the end

Cast into the flame

Dark horizons bridge the gap between life and loss

Through the windowpane

We behold the death of the gods

We’re lost, falling apart again

In dust, is this the way it ends?

We’re lost, falling apart again

In dust, is this the way it ends?

In de vlam werpen

Donkere horizonten overbruggen de kloof tussen leven en verlies

Door de ruit

We aanschouwen de dood van de goden

Bid om vergeving

We hebben de behoeften van enkelen weer bovenaan gezet

Eindeloos azen

Op de afgrond van trots die we hebben verloren

We waren de kansarmen, maar we zagen de tekenen van ondergang

De waarheid wordt nog steeds ontkend

Diep begraven achter de leugens

Terwijl we ons proberen te verbergen, vermomd onze tragedie

Terwijl we allemaal versteend staan

We sterven alleen, op tijd verraden

We zijn verloren, vallen weer uit elkaar

In stof, is dit de manier waarop het eindigt?

Hun rug is gekeerd, hun ogen zijn afgewend

Weggespoeld met alles behalve een fluistering

De leugens die we delen, het bloed dat we verspreiden

Terwijl het mes dieper in mijn gezonken huid brandde

Ik denk: «Hoe onschuldig waren we vroeger»

Ik hoop alleen als ze ons leven verwoesten

Dat ze ons in de ogen kijken

We zijn verloren, vallen weer uit elkaar

In stof, is dit de manier waarop het eindigt?

Hun rug is gekeerd, hun ogen zijn afgewend

Weggespoeld met alles behalve een fluistering

De leugens die we delen, het bloed dat we verspreiden

Ons tot het einde leiden

Ons lot is bezegeld, onze tijd is gekomen

De gieren cirkelen om ons heen

Voor altijd gemarkeerd

Hoe kun je je de rug toekeren als alles uit elkaar valt?

Voor altijd gemarkeerd

Met het mes aan de hals van verandering

We stonden daar te staren

Een leugen, alles behalve een gefluister

Een stap terug in de richting van vooruitgang

We zijn verloren, vallen weer uit elkaar

In stof, is dit de manier waarop het eindigt?

Hun rug is gekeerd, hun ogen zijn afgewend

Weggespoeld met alles behalve een fluistering

De leugens die we delen, het bloed dat we verspreiden

Ons tot het einde leiden

In de vlam werpen

Donkere horizonten overbruggen de kloof tussen leven en verlies

Door de ruit

We aanschouwen de dood van de goden

We zijn verloren, vallen weer uit elkaar

In stof, is dit de manier waarop het eindigt?

We zijn verloren, vallen weer uit elkaar

In stof, is dit de manier waarop het eindigt?