Silence - Currents

I start to feel the weight, of everything beneath me

It seems like day to day I wait

Waiting for the next mistake to blow back up in my face

What makes you think I’m not living up?

Cause for everything I do, I feel nothing but unloved

Sometimes I feel like it’s just never enough, never enough

My hands just freeze;

shake the snow from the trees

Don’t build this up unless you’re planning to landslide into me

I never saw this coming

I’ll take my chances in running

I don’t need tension for release

The next time I put myself here, pull me out from the rut

Because I don’t think I can take more of this, pushing constantly until my last

breath

There’s no time to find myself, not a second of air, there’s not a moment to

spare, and I’m screaming out my lungs

Screaming out but no one’s there

Callous, careless

How did you miss the fists of tyrants hiding in the shadows of

Spineless, giants?

It feels so out of reach

Jealous, sightless

How many times will you die before your death in your head, this is

Lifeless, defiance

I fear a life left incomplete

As time moves so steadily, it’s making a fool out of me

I’m done depending

I’m on my own now, I am on my own

I can’t be disappointed, I’m expecting gold from a stone

I’m on my own now, I am on my own

I can’t have faith in you

It’s getting old

We’re just a step away from drowning in our dreams

I can’t think of the last time that we were steady

I don’t like where our path is heading;

but if this is forever, I’ll take it

right into my grave

The next time I put myself here, pull me out from the rut

Because I don’t think I can take more of this, pushing constantly until my last

breath

There’s no time to find myself, not a second of air, there’s not a moment to

spare, and I’m screaming out my lungs

Screaming out but no one’s there

Callous, careless

How did you miss the fists of tyrants hiding in the shadows of

Spineless, giants?

It feels so out of reach

Jealous, sightless

How many times will you die before your death in your head, this is

Lifeless, defiance

I fear a life left incomplete

I try so hard to make these parallels meet

The illusion of control always follows me

I’m holding onto dreams

The patience I had is gone

I’m just so sick of second chances

If you can’t keep up, fuck you I’m moving on

Because I can’t keep thinking about what’s going on in your head

Sick of you not seeing where I’m coming from

And I bet when I’m gone, you won’t have anyone

There’s nothing wrong with getting sick of being stepped on

And I bet if I found a way out, you’d fall right to the ground!

Ik begin het gewicht te voelen van alles onder me

Het lijkt alsof ik van dag tot dag wacht

Wachten tot de volgende fout zich weer in mijn gezicht opblaast

Waarom denk je dat ik niet leef?

Want voor alles wat ik doe, voel ik me alleen maar onbemind

Soms heb ik het gevoel dat het nooit genoeg is, nooit genoeg

Mijn handen bevriezen gewoon;

schud de sneeuw van de bomen

Bouw dit niet op, tenzij je van plan bent om in mij te aarden

Ik zag dit niet aankomen

Ik waag mijn kans op hardlopen

Ik heb geen spanning nodig om los te laten

De volgende keer dat ik mezelf hier plaats, trek me dan uit de sleur

Omdat ik denk dat ik hier niet meer van kan hebben, constant pushen tot mijn laatste

adem

Er is geen tijd om mezelf te vinden, geen seconde lucht, er is geen moment om

reserve, en ik schreeuw het uit mijn longen

Schreeuwend maar er is niemand

Harteloos, onvoorzichtig

Hoe heb je de vuisten van tirannen gemist die zich in de schaduw van?

Zonder ruggengraat, reuzen?

Het voelt zo onbereikbaar

Jaloers, blind

Hoe vaak zal je sterven voor je dood in je hoofd, dit is

Levenloos, opstandigheid

Ik vrees dat een leven onvolledig is gebleven

Omdat de tijd zo gestaag voortschrijdt, maak ik me gek

Ik ben klaar met afhankelijk

Ik sta er nu alleen voor, ik sta er alleen voor

Ik kan niet teleurgesteld zijn, ik verwacht goud van een steen

Ik sta er nu alleen voor, ik sta er alleen voor

Ik kan geen vertrouwen in je hebben

Het wordt oud

We zijn nog maar een stap verwijderd van verdrinking in onze dromen

Ik kan niet denken aan de laatste keer dat we stabiel waren

Ik hou niet van waar ons pad naartoe gaat;

maar als dit voor altijd is, neem ik het aan

recht in mijn graf

De volgende keer dat ik mezelf hier plaats, trek me dan uit de sleur

Omdat ik denk dat ik hier niet meer van kan hebben, constant pushen tot mijn laatste

adem

Er is geen tijd om mezelf te vinden, geen seconde lucht, er is geen moment om

reserve, en ik schreeuw het uit mijn longen

Schreeuwend maar er is niemand

Harteloos, onvoorzichtig

Hoe heb je de vuisten van tirannen gemist die zich in de schaduw van?

Zonder ruggengraat, reuzen?

Het voelt zo onbereikbaar

Jaloers, blind

Hoe vaak zal je sterven voor je dood in je hoofd, dit is

Levenloos, opstandigheid

Ik vrees dat een leven onvolledig is gebleven

Ik doe zo mijn best om deze parallellen te laten ontmoeten

De illusie van controle volgt me altijd

Ik houd vast aan dromen

Het geduld dat ik had, is op

Ik ben gewoon zo ziek van tweede kansen

Als je het niet bij kunt houden, verdomme, ik ga verder

Omdat ik niet kan blijven denken aan wat er in je hoofd omgaat

Ben het beu dat je niet ziet waar ik vandaan kom

En ik wed dat als ik weg ben, je niemand meer hebt

Er is niets mis met het beu worden dat er op je wordt getrapt

En ik wed dat als ik een uitweg zou vinden, je meteen op de grond zou vallen!