Valse-marine - Anne Sylvestre

J’ai le souvenir d’une nuit sans lune

Où nous effeuillâmes quelques goémons

Où nous nous promîmes, et non pour des prunes

Amour éternel, merveilles et monts

Amours maritimes et volontiers rustres

Dont le vent du large accroît l’appétit

Hélas !

Ce n'étaient qu’des amours lacustres

Vous aviez, mon cher, cœur sur pilotis

Vous aviez, mon cher, cœur sur pilotis

Si je vous déçus, vous-même y perdîtes

Le peu de respect que j'éprouvais pour

Votre délicieux air de troglodyte

Et votre passion pour le mot «toujours»

Vous m’auriez aimée, je crois, châtelaine

Je portais des bottes et ça n’allait pas

La mer encerclait, poétique et vaine

Nos pieds.

C'était beau, mais un peu trop froid

Oh, oui !

C'était beau, mais un peu trop froid

J’ai le souvenir d’une nuit exquise

Où, je dois le dire, rien ne se passa

Fut-ce mon silence ou votre bêtise?

Mais la faute à qui, mais la faute à quoi?

Mordez-vous les doigts, page, mon beau page

J’ai su rattraper tout ce temps perdu

Pourtant, je me dis qu’au lieu d’un lit-cage

Il eût été doux d’essayer la plage

Le sable et les vagues, nous aurions bien dû

Le vent et la lune, oui, nous aurions dû

Mais, mais l’aurions-nous pu?

Ik herinner me een maanloze nacht

Waar we wat zeewier hebben gestript

Waar we elkaar beloofden, en niet voor pruimen

Eeuwige liefde, wonderen en bergen

Maritieme liefdes en graag lomp

Wiens zeewind de eetlust doet toenemen?

Helaas!

Het waren alleen liefdes aan het meer

Je had, mijn liefste, een hart op stelten

Je had, mijn liefste, een hart op stelten

Als ik je teleurstel, verlies je jezelf

Het beetje respect waar ik voor had

Je heerlijke holbewonerlucht

En je passie voor het woord "altijd"

Je zou van me gehouden hebben, geloof ik, chatelaine

Ik droeg laarzen en het paste niet

De zee omsingeld, poëtisch en ijdel

Onze voeten.

Het was mooi, maar een beetje te koud

Oh ja !

Het was mooi, maar een beetje te koud

Ik herinner me een voortreffelijke nacht

Waar, moet ik zeggen, is er niets gebeurd

Was het mijn stilzwijgen of jouw domheid?

Maar wiens schuld, maar wiens schuld?

Bijt in je vingers, pagina, mijn mooie pagina

Ik wist hoe ik al die verloren tijd moest inhalen

Toch zeg ik tegen mezelf dat in plaats van een kinderbedje

Het zou leuk zijn geweest om het strand te proberen?

Het zand en de golven, dat hadden we moeten doen

De wind en de maan, ja dat zouden we moeten hebben

Maar, maar zouden we dat kunnen hebben?