Non tu n'as pas de nom - Anne Sylvestre, Agnes Bihl, Nathalie Miravette

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Oh non, tu n’es pas un être

Tu le deviendrais peut-être

Si je te donnais asile

Si c'était moins difficile

S’il me suffisait d’attendre

De voir mon ventre se tendre

Si ce n'était pas un piège

Ou quel douteux sortilège

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Savent-ils que ça transforme

L’esprit autant que la forme?

Qu’on te porte dans la tête?

Que jamais ça ne s’arrête?

Tu ne seras pas mon centre

Que savent-ils de mon ventre?

Pensent-ils qu’on en dispose

Quand je suis tant d’autres choses?

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Déjà tu me mobilises

Je sens que je m’amenuise

Et d’instinct je te résiste

Depuis si longtemps, j’existe

Depuis si longtemps, je t’aime

Mais je te veux sans problème

Aujourd’hui, je te refuse

Qui sont-ils ceux qui m’accusent?

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

A supposer que tu vives

Tu n’es rien sans ta captive

Mais as-tu plus d’importance

Plus de poids qu’une semence?

Oh, ce n’est pas une fête

C’est plutôt une défaite

Mais c’est la mienne et j’estime

Qu’il y a bien deux victimes

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Ils en ont bien de la chance

Ceux qui croient que ça se pense

Ça se hurle, ça se souffre

C’est la mort et c’est le gouffre

C’est la solitude blanche

C’est la chute, l’avalanche

C’est le désert qui s'égrène

Larme à larme, peine à peine

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Quiconque se mettra entre

Mon existence et mon ventre

N’aura que mépris ou haine

Me mettra au rang des chiennes

C’est une bataille lasse

Qui me laissera des traces

Mais de traces je suis faite

Et de coups et de défaites

Non, non tu n’as pas de nom

Non tu n’as pas d’existence

Tu n’es que ce qu’on en pense

Non, non tu n’as pas de nom

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Oh nee, je bent geen wezen

Je bent misschien

Als ik je asiel zou geven

Als het minder moeilijk was

Als ik alleen maar hoefde te wachten

Om mijn maag gespannen te zien

Als het geen val was

Of wat een dubieuze spreuk

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Weten ze dat het transformeert?

Geest evenzeer als vorm?

Waar denk je aan?

Dat het nooit eindigt?

Je zult niet mijn middelpunt zijn

Wat weten ze van mijn buik?

Denken ze dat we hebben?

Als ik zoveel andere dingen ben?

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Je mobiliseert me al

Ik voel mezelf krimpen

En instinctief weersta ik je

Ik besta al zo lang

Ik hou al zo lang van je

Maar ik wil dat je geen probleem hebt

Vandaag ontken ik je

Wie zijn zij die mij beschuldigen?

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Ervan uitgaande dat je leeft

Je bent niets zonder je gevangene

Maar doe je er meer toe?

Meer gewicht dan een zaadje?

Oh, het is geen feest

Het is meer een nederlaag.

Maar het is van mij en ik waardeer

Dat er inderdaad twee slachtoffers zijn

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Ze hebben veel geluk

Degenen die denken dat het gedacht is

Het schreeuwt, het doet pijn

Het is de dood en het is de afgrond

Het is witte eenzaamheid

Het is de herfst, de lawine

Het is de woestijn die afbrokkelt

Traan om te scheuren, nauwelijks nauwelijks

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam

Iedereen die tussen komt

Mijn bestaan ​​en mijn buik

Zal alleen minachting of haat hebben

Zal me tussen de teefjes zetten

Het is een vermoeide strijd

Wie laat sporen voor mij achter

Maar van sporen ben ik gemaakt

En slagen en nederlagen

Nee, nee je hebt geen naam

Nee je bestaat niet

Je bent alleen wat we denken

Nee, nee je hebt geen naam