Histoire ancienne - Anne Sylvestre

Brave marin ne revient plus de guerre

Malbrough est bien parti

Ces beaux soldats que nous aimions naguère

Quand nous reviendront-ils?

Nos rêves, nos rêves les ont imités

Et quoi que l’on ait bâti bien des tours

Nous avons vu passer tant de trinités

Que n’attendons plus le retour

Joli tambour, qu’as-tu fait de ta rose?

Les rues sont pleines de filles de rois

On leur enseigne à ne parler qu’en prose

Joli tambour, tu vas mourir de froid

Vous passez un peu trop tard

Compagnons de la Marjolaine

Madeleine a les mains pleines

Des bijoux d’un triste soir

La tour prend garde à ne plus te défendre

Tu n’y perds pas beaucoup

Dans mon jardin vous pouvez bien descendre

N’y a plus de coucous

Nos filles, nos filles en ont tant pleuré

Qu’elles se sont lassées d’agiter leurs mouchoirs

N’ayant même plus à planter de lauriers

Ont mis un masque à leur espoir

Joli tambour, ne t’en viens pas nous dire

«Dans mon pays il y en a de vraies»

Si tu gréais ton troisième navire

Joli tambour, nulle ne te suivrait

On nous a dit de frapper

Qu’il restait des cœurs de reines

Compagnons de la Marjolaine

Ceux qui l’ont dit s' sont trompés

La pluie qui tombe a noyé la bergère

Noyé le romarin

Noyé les mâts de la barque légère

Avec tous ses marins

Oh !

Frère Jacques, au lieu de sonner matines

Il vaudrait bien mieux que tu sonnes le glas

Oh !

Page, mon beau page à la triste mine

De pleurer mon cœur est bien las

Joli tambour, si tu cherches ta belle

Elle n’est plus aux marches du palais

Quand tu aurais des roses en ribambelle

Ce n’est pas cette fleur-là qu’elle voulait

Pour les chevaliers du gué

Chercherons au bord des fontaines

Chercherons un cœur de peine

Qui n’ait jamais navigué

Dappere zeeman keert niet meer terug uit oorlog

Malbrough is goed begonnen

Die knappe soldaten waar we ooit van hielden

Wanneer komen ze bij ons terug?

Onze dromen, onze dromen imiteerden ze

En hoewel er veel torens zijn gebouwd

We hebben zoveel drie-eenheden voorbij zien komen

Dat we niet langer wachten op de terugkeer

Mooie trommel, wat heb je met je roos gedaan?

De straten zijn vol met dochters van koningen

Ze leren alleen proza ​​te spreken

Mooie trommel, je vriest dood

Je bent een beetje te laat

Metgezellen van Marjolein

Madeleine heeft haar handen vol

Juwelen van een droevige avond

De toren is voorzichtig om je niet meer te verdedigen

Je verliest niet veel

In mijn tuin kan je goed naar beneden

Er zijn geen koekoeksklokken meer

Onze dochters, onze dochters hebben zoveel gehuild

Dat ze moe werden van het zwaaien met hun zakdoeken

Zelfs geen lauweren meer planten

Hebben een masker op hun hoop gezet

Mooie trommel, vertel het ons niet

"In mijn land zijn er echte"

Als je je derde schip hebt opgetuigd

Mooie trommel, niemand zou je volgen

We moesten kloppen

Dat er nog steeds harten van koninginnen waren

Metgezellen van Marjolein

Degenen die zeiden dat het fout was

De vallende regen verdronk de herderin

De rozemarijn verdronken

Verdronken de masten van de lichte bark

Met al zijn zeilers

Oh !

Broeder Jacques, in plaats van metten te luiden

Je kunt maar beter de doodsklok luiden

Oh !

Pagina, mijn behoorlijk droevig ogende pagina

Van huilen is mijn hart erg moe

Mooie trommel, als je op zoek bent naar je mooie

Ze is niet langer op de trappen van het paleis

Als je rozen in touw hebt

Het is niet die bloem die ze wilde

Voor de Ridders van de Ford

We zoeken bij de fonteinen

We zullen zoeken naar een hart van pijn

Wie heeft er nog nooit gevaren?