Grégoire ou Sébastien - Anne Sylvestre

Du temps que j'étais gentille

J’ai connu un galopin

Qui maniait la faucille

Dans un champ tout près du mien

Comme il donnait bien la patte

Comme il faisait bien le beau

Je lui fis un peu d'épate

En astiquant mes sabots

Mais, s’appelait-il Grégoire

Jean, Philippe ou Sébastien?

Vous aurez peine à me croire

J’avoue que je n’en sais rien

Je portais à cette époque

Des jupons amidonnés

De ces cloches qui évoquent

Bien des fêtes à sonner

Fut-ce le vent qui badine

Ou bien ruse à ma façon?

J' me mis à sonner matines

Aux oreilles du garçon

Mais, s’appelait-il Grégoire

Jean, Philippe ou Sébastien?

Vous aurez peine à me croire

J’avoue que je n’en sais rien

La valeur de l’artifice

M’apparut sur le moment

Comme un moine à son office

Accourut le garnement

Pour la suite du chapitre

J’espère que l’on voudra

M’en laisser être seul arbitre

Et la garder bien à moi

Mais, s’appelait-il Grégoire

Jean, Philippe ou Sébastien?

Vous aurez peine à me croire

J’avoue que je n’en sais rien

Le temps de quelques bréviaires

Dura notre balthazar

Puis nos adieux s'égrenèrent

À l’horloge du hasard

J’n'étais pas encore méchante

Mais quand il fut en allé

Ce regret toujours me hante

«Je n’ai pas su l’appeler»

Devais-je crier Grégoire

Jean, Philippe ou Sébastien?

Le plus triste de l’histoire

Est que je n’en sais toujours rien

Car enfin je l’aimais bien

Toen ik aardig was

ik kende een egel

Wie hanteerde de sikkel?

In een veld in de buurt van de mijne

Hoe goed hij de poot gaf

Wat zag hij er goed uit

Ik wauwde hem een ​​beetje

Mijn hoeven poetsen

Maar heette hij Grégoire

Jean, Philippe of Sébastien?

Je zult me ​​bijna niet geloven

Ik beken dat ik het niet weet

Ik droeg in die tijd

Gezetmeelde onderrokken

Van die bellen die oproepen

Veel feestjes om te bellen

Was het de wind die grapjes maakte?

Of mij de weg wijzen?

Ik begon matins te rinkelen

Naar de oren van de jongen

Maar heette hij Grégoire

Jean, Philippe of Sébastien?

Je zult me ​​bijna niet geloven

Ik beken dat ik het niet weet

De waarde van kunstgrepen

Verscheen destijds voor mij

Als een monnik op zijn kantoor

Kwam de boef

Voor de rest van het hoofdstuk

Ik hoop dat we zullen

Laat mij de enige scheidsrechter zijn

En houd haar de mijne

Maar heette hij Grégoire

Jean, Philippe of Sébastien?

Je zult me ​​bijna niet geloven

Ik beken dat ik het niet weet

Tijd voor een paar brevieren

Dura onze balthazar

Toen gleed ons afscheid weg

Op de klok van het toeval

Ik was nog niet gemeen

Maar toen hij weg was

Deze spijt achtervolgt me nog steeds

"Ik wist niet hoe ik hem moest bellen"

Moet ik Gregory roepen?

Jean, Philippe of Sébastien?

Het meest trieste in de geschiedenis

Is dat ik nog steeds niet weet?

Omdat ik hem tenslotte leuk vond