Tango pour luce - Anne Sylvestre

Tu avais le cheveu platine

Tu n’avais pas très bonne mine

Avec tes yeux de mendigot

Et tu avais la voix fumeuse

Tu avais la voix ténébreuse

Et des accents de virago

Pas de celles que tout distingue

Tu balançais ton rire dingue

Et de derrière les fagots

Tu nous envoyais sans réclame

Une amitié de haut de gamme

Et qui sortait pas du frigo

Luce, il fallait bien un tango

Pour éponger tous les sanglots

Qui te sont restés dans la gorge

Tu pleurais ton alter ego

Avec cet air dégueulando

Que les peines d’amour nous forgent

Depuis la fenêtre d’en face

Tu débarquas un jour de grâce

Et me déclaras tout de go

«Je vais crever de solitude

Et loin d’en prendre l’habitude

Il me vient comme un vertigo

L’amour de ma vie trop volage

A carrément tourné la page

Et sur mon cœur mis l’embargo

J’ai beau le noyer dans mon verre

Je me gratte et je l’exaspère

Et c’est comme un impétigo»

Luce, il fallait bien un tango

Pour éponger tous les sanglots

Qui te sont restés dans la gorge

Tu pleurais ton alter ego

Avec cet air dégueulando

Que les peines d’amour nous forgent

Quelque temps, tu donnas le change

Et les connards que tout dérange

Les beaux fabricants de ragots

En te voyant exubérante

Dirent bien que si l’oiseau chante

Il est heureux mais, distinguo !

Tu brûlais toujours pour le même

Et s’il est vrai que, quand il aime

Il se dresse sur ses ergots

Dès qu’il n’aime plus, en revanche

L’homme qu’on tire par la manche

Se conduit comme un saligaud

Luce, il fallait bien un tango

Pour éponger tous les sanglots

Qui te sont restés dans la gorge

Tu pleurais ton alter ego

Avec cet air dégueulando

Que les peines d’amour nous forgent

Enfin le dernier paragraphe

Pour clôturer cette épitaphe

J’aimerais le chanter largo

Et qu’il résonne à tes oreilles

Comme un carillon de bouteilles

Si Dieu n’est pas un Ostrogoth

Quand tu as compris, sans conteste

Que la vie ou ce qu’il en reste

Ce n’est pas un jeu de Lego

On t’a retrouvée dans ta turne

Où tu avais préparé l’urne

Qui te servirait de cargo

Luce, tu aimais les tangos

Je t’en écrirais à gogo

Si je pensais que ça soulage

Cette noyade sans radeau

Et ce funèbre glissando

Dont tu fis ton dernier voyage

Luce, il fallait bien un tango

Pour éponger tous les sanglots

Qui te sont restés dans la gorge

Tu pleurais ton alter ego

Avec cet air dégueulando

Que les peines d’amour nous forgent

Luce, il fallait bien un tango

Je had platina haar

Je zag er niet goed uit

Met je bedelaarsogen

En je had een rokerige stem

Je had een donkere stem

En accenten van virago

Niet van degenen die allemaal onderscheiden

Je zwaaide met je gekke lach

En van achter de bundels

U heeft ons zonder claim gestuurd

Een hoogwaardige vriendschap

En wie kwam er niet uit de koelkast

Luce, het moest een tango zijn

Om alle snikken op te dweilen

die in je keel bleef steken

Je huilde om je alter ego

Met deze walgelijke lucht

Moge het verdriet van de liefde ons smeden

Vanuit het voorraam

Je bent beland op een dag van genade

En vertelde me direct

"Ik ga dood van eenzaamheid"

En verre van wennen

Het komt naar me toe als duizeligheid

De liefde van mijn leven te wispelturig

Heb de pagina omgeslagen

En leg het embargo op mijn hart

Ik verdrink het in mijn drankje

Ik krab mezelf en irriteer hem

En het is als impetigo"

Luce, het moest een tango zijn

Om alle snikken op te dweilen

die in je keel bleef steken

Je huilde om je alter ego

Met deze walgelijke lucht

Moge het verdriet van de liefde ons smeden

Enige tijd gaf je de verandering

En de klootzakken die alles stoort

De mooie roddelmakers

Je uitbundig zien

Ze zeggen dat als de vogel zingt

Hij is blij, maar, distinguo!

Je brandde altijd voor hetzelfde

En als het waar is dat wanneer hij liefheeft

Hij staat op zijn achterpoten

Zodra hij daarentegen niet meer liefheeft

De man aan de mouw getrokken

Gedraagt ​​zich als een klootzak

Luce, het moest een tango zijn

Om alle snikken op te dweilen

die in je keel bleef steken

Je huilde om je alter ego

Met deze walgelijke lucht

Moge het verdriet van de liefde ons smeden

Eindelijk de laatste alinea

Om dit grafschrift te sluiten

Ik zou het graag willen zingen largo

En het piept in je oren

Als een klokkenspel van flessen

Als God geen Ostrogoth is

Toen je het begreep, zonder twijfel

Dat leven of wat er nog van over is

Dit is geen Lego-spel

We hebben je op jouw beurt gevonden

Waar heb je de urn klaargemaakt?

Wie zou als uw lading dienen?

Luce, je hield van tango's

Ik zou je in overvloed schrijven

Als ik dacht dat het opgelucht was

Deze verdrinking zonder vlot

En deze begrafenisglissando

Die je tijdens je laatste reis hebt gemaakt

Luce, het moest een tango zijn

Om alle snikken op te dweilen

die in je keel bleef steken

Je huilde om je alter ego

Met deze walgelijke lucht

Moge het verdriet van de liefde ons smeden

Luce, het moest een tango zijn