T'en souviens-tu la Seine? - Anne Sylvestre

T’en souviens-tu, la Seine

T’en souviens-tu comme ça me revient

Me revient la rengaine

De quand on n’avait rien

De quand on avait pour tous bagages

Tes deux quais pour m’y promener

Tes deux quais pour y mieux rêver?

Tu étais, tu étais mes voyages

Et la mer, tu étais mes voiliers

Tu étais, pour moi, les paysages ignorés

Je te disais, la Seine

Qu’on avait les yeux d' la même couleur

Quand j’avais de la peine

Quand j'égarais mon cœur

Quand je trouvais la ville trop noire

Tu dorais des plages pour moi

Tu mettais ton manteau de soie

Et pour moi qui ne voulais plus croire

Et pour moi, pour pas que je me noie

Tu faisais d’un chagrin une histoire, une joie

Ils te diront, la Seine

Que je n’ai plus le cœur à promener

Ou que, si je promène

C’est loin de ton quartier

Ils te diront que je te délaisse

Et pourtant je n’ai pas changé

Non, je ne t’ai pas oubliée

Mon amie de toutes les tendresses

J’ai gardé dans mes yeux tes reflets

J’ai gardé tes couleurs, tes caresses pour rêver

T’en souviens-tu, la Seine

T’en souviens-tu comme ça me revient

Me revient la rengaine

De quand on était bien?

Et si j’ai vu d’autres paysages

Tes deux quais m’ont tant fait rêver

Attends-moi, j’y retournerai !

Tu seras mon premier grand voyage

Et le port où je viens relâcher

Fatiguée de tant d’autres rivages oubliés

T’en souviens-tu, la Seine

T’en souviens-tu?

Weet je nog, de Seine?

Herinner je het je alsof het bij me terugkomt?

Het deuntje komt bij mij terug

Van toen we niets hadden

Van toen we voor alle bagage hadden

Je twee kades voor mij om op te lopen

Je twee dokken om daar beter te dromen?

Je was, je was mijn reizen

En de zee, jullie waren mijn zeilboten

Jij was, voor mij, de genegeerde landschappen

Ik zei het toch, de Seine

Dat we ogen van dezelfde kleur hadden

Toen ik pijn had

Toen ik mijn hart verloor

Toen ik de stad te donker vond

Jij vergulde stranden voor mij

Je trekt je zijden jas aan

En voor mij die niet meer wilde geloven

En voor mij, zodat ik niet verdrink

Je hebt van hartzeer een verhaal gemaakt, een vreugde

Ze zullen het je vertellen, de Seine

Dat ik niet langer het hart heb om te lopen

Of dat als ik loop

Het is ver van jouw buurt

Ze zullen je vertellen dat ik je in de steek laat

En toch ben ik niet veranderd

Nee, ik ben je niet vergeten

Mijn vriend van alle tederheid

Ik hield je reflecties in mijn ogen

Ik hield je kleuren, je liefkozingen om te dromen

Weet je nog, de Seine?

Herinner je het je alsof het bij me terugkomt?

Het deuntje komt bij mij terug

Vanaf wanneer waren we goed?

En als ik andere landschappen zag

Je twee kades hebben me zo doen dromen

Wacht op me, ik kom terug!

Jij wordt mijn eerste grote reis

En de haven waar ik kom om vrij te geven

Moe van zoveel andere vergeten kusten

Weet je nog, de Seine?

Weet je nog?