Sous les étoiles - Anne Sylvestre

Sous les étoiles, je ne savais pas

Sous les étoiles, je n’oublierai pas

C'était l’amour mélangé à la mort

Moi, je l’aimais si fort

Et puis j’attendais quoi?

Je voulais partager l’aventure

Être le cavalier et la monture

On invente des mots

Parfois même on y croit

L’autre est plus loin déjà

Qui s’enfuit au galop

Au fond de cette nuit

Dans ce triste décor

Il riait de la mort

Moi, j’attendais la vie

Sous les étoiles, je ne savais pas

Sous les étoiles, je n’oublierai pas

Moi, je rêvais, j'étais la nuit qui passe

J'étais les grands espaces

Il galopait sur moi

Je croyais voyager plus longtemps

Mais la vie n’est jamais où on l’attend

Ce sourire de loup

Que je voulais pour moi

Quand j’y pense, parfois

Mon cœur bat comme un fou

Si on pouvait savoir

Comment la vie nous cogne

Il n’y aurait plus personne

Au magasin d’espoir

Sous les étoiles, je ne savais pas

Sous les étoiles, je n’oublierai pas

Onder de sterren, ik wist het niet

Onder de sterren, ik zal het niet vergeten

Het was liefde vermengd met de dood

Ik, ik hield zoveel van hem

En waar wachtte ik dan op?

Ik wilde het avontuur delen

Wees de rijder en de berg

Wij verzinnen woorden

Soms geloven we het zelfs

De ander is verder weg

Wie rent er in galop weg?

Diep in deze nacht

In deze trieste setting

Hij lachte om de dood

Ik, ik wachtte op het leven

Onder de sterren, ik wist het niet

Onder de sterren, ik zal het niet vergeten

Ik, ik droomde, ik was de voorbijgaande nacht

Ik was de grote open ruimtes

Hij galoppeerde op me af

Ik dacht dat ik langer onderweg was

Maar het leven is nooit waar je het verwacht

Die wolf lach

Dat ik voor mij wilde

Als ik erover nadenk, soms

Mijn hart klopt als een gek

Als we het konden weten

Hoe het leven ons raakt

Er zou niemand zijn

In de winkel van hoop

Onder de sterren, ik wist het niet

Onder de sterren, ik zal het niet vergeten