Rien qu'une fois faire des vagues - Anne Sylvestre

C’est l’habitude qui nous manque

On ne sait pas jeter des cris

Hurler contre ce qui nous flanque

La tête aux murs, certaines nuits

On ne sait pas claquer les portes

Fermer ses oreilles et ses yeux

Jeter au diable et qu’il l’emporte

Tout ce qui nous déchire en deux

Un rien, une paille, un copeau

Une plume de moineau

On ne veut pas peser plus lourd

Qu’un geste d’amour

Un rien, une hache, un couteau

Une épée plantée dans le dos

On ne veut pas montrer le sang

Qu’on saigne au dedans

Mais rien qu’une fois

Rien qu’une fois faire des vagues

Et tout casser, rien qu’une fois

Dire «Je pleure et vous ne voyez pas»

Dire «Je meurs et vous, vous restez là

Vous restez là»

Rien qu’une fois

Faire des vagues et que ça bouge

Et que le ciel devienne rouge

Qu’enfin on ose donner de la voix

Vous, mes amours, non, ne me laissez pas

Puisque vous me tenez la main

Ce n'était rien

C’est l’habitude qui nous pousse

À ne jamais peser trop lourd

À bien éviter les secousses

À faciliter le parcours

On ne sait pas plier bagages

Et profiter du temps qui va

On veut éviter les naufrages

Les bateaux ne le savent pas

Un rien, une paille, un copeau

Une plume de moineau

On ne soupire pas plus fort

Qu’un enfant qui dort

Un rien, une hache, un couteau

Une épée plantée dans le dos

On dit que ça nous gêne un peu

Que ça ira mieux

Mais rien qu’une fois

Rien qu’une fois faire des vagues

Et tout casser, rien qu’une fois

Dire «Je coule et je me noie pour vous»

Dire «Je sombre et vous parlez de tout

Parlez de tout»

Rien qu’une fois

Faire des vagues et que ça tangue

Et qu’on parle la même langue

Et qu’on chavire une fois pour de bon

Et qu’on aille vraiment toucher le fond

Qu’on puisse leur répondre enfin

«Ce n'était rien»

Mais laissez-moi faire des vagues

Mais laissez-moi faire des vagues

Et tout casser, rien qu’une fois

Rien qu’une fois

Het is de gewoonte die we missen

We weten niet hoe we moeten schreeuwen

Huil om wat ons flankeert

Ga naar de muren, sommige nachten

We weten niet hoe we deuren moeten dichtslaan

Sluit je oren en je ogen

Gooi naar de hel en hij wint

Alles wat ons in tweeën scheurt

Een niets, een rietje, een chip

Een mus veer

We willen niet meer wegen

Gewoon een gebaar van liefde

Niets, een bijl, een mes

Een zwaard vast in de rug

We willen het bloed niet laten zien

Binnen bloeden

Maar slechts één keer

Maak maar één keer golven

En breek het allemaal, voor één keer

Zeg "Ik huil en je kunt het niet zien"

Zeg "Ik ga dood en jij blijft hier"

Jij blijft daar"

maar een keer

Maak golven en laat het bewegen

En de lucht wordt rood

Dat we eindelijk een stem durven te geven

Jij, mijn geliefden, nee, verlaat me niet

Sinds je mijn hand vasthoudt

Het was niets

Het is de gewoonte die ons drijft

Weeg nooit te veel

Vermijd schudden

Om de reis gemakkelijker te maken

We weten niet hoe we moeten inpakken

En geniet van de tijd die voorbij gaat

We willen scheepswrakken vermijden

De boten weten het niet

Een niets, een rietje, een chip

Een mus veer

We zuchten niet harder

Dan een slapend kind

Niets, een bijl, een mes

Een zwaard vast in de rug

Ze zeggen dat het ons een beetje stoort

Dat het beter zal zijn

Maar slechts één keer

Maak maar één keer golven

En breek het allemaal, voor één keer

Zeg "Ik ben aan het zinken en verdrinken voor jou"

Zeg "Ik ben aan het zinken en je praat over alles"

Over alles praten»

maar een keer

Maak golven en laat het zwaaien

En we spreken dezelfde taal

En een keer voorgoed kapseizen

En laten we echt de bodem raken

Dat we ze eindelijk kunnen beantwoorden

"Het was niets"

Maar laat me golven maken

Maar laat me golven maken

En breek het allemaal, voor één keer

maar een keer