Regrets d'une punaise - Anne Sylvestre

Te rappelles-tu, Berthe

Nos belles messes d’antan?

Elles ont changé, certes

Depuis quinze printemps

Il y avait de l’ambiance

Des cierges, des chapeaux

On faisait les réponses

On n’y comprenait pas un mot

On disait la messe en latin

Ça avait une autre gueule, c’est certain

Il y avait des cantiques

On pouvait se défouler

Mais avec leur musique

On n' s’entend plus chanter

Leurs guitares, leurs trombones

Ont tellement fait vibrer

Ce pauvre saint Antoine

Qu’il ne peut plus rien retrouver

Ah !

Rendez-nous notre harmonium

Ça avait du style et ça berçait les hommes

Quand ils montaient en chaire

Pour nous lire leur sermon

Le curé, le vicaire

Au moins, mettaient le ton

Aujourd’hui, quelle honte

Ils parlent comme vous et moi

Et même ils vous racontent

Des histoires !

Ça a l’air de quoi?

Rendez-nous nos prédicateurs

Ils parlaient du diable et ça nous faisait peur

Moi, j’aimais les soutanes

Avec tous leurs p’tits boutons

Ça faisait moins profane

Que ces complets vestons

Moi, je les trouve moches

Ils ne font plus rêver

Et quand on les approche

On ne pense plus au péché

Dans leurs soutanes, ils étaient beaux

Mais ils sont minables avec leurs polos

Il parait même, Berthe

Qu’ils voudraient se marier !

Moi, cette découverte

M’a toute retournée

C’est maintenant qu’ils y pensent

Et nous qui sommes casées

Nous n’aurons plus la chance

D'être des femmes de curés

Quand je pense au mal que j’ai eu

Pour piéger le sacristain !

Si j’avais su !

Mon Dieu, rendez-nous nos curés

Alors les punaises seront bien gardées

Weet je nog, Bertha

Onze mooie massa's van weleer?

Ze zijn zeker veranderd.

Voor vijftien veren

Er was sfeer

kaarsen, hoeden

We waren bezig met de antwoorden

We verstonden geen woord

Mis werd opgedragen in het Latijn

Het zag er anders uit, dat is zeker.

Er waren hymnes

We konden stoom afblazen

Maar met hun muziek

We horen elkaar niet meer zingen

Hun gitaren, hun trombones

Heb zo getrild

Die arme Sint Antonius

Dat hij niets meer kan vinden

Ah!

Geef ons ons harmonium terug

Het had stijl en het wiegde de mannen

Toen ze de preekstoel beklommen

Om ons hun preek voor te lezen

De priester, de dominee

Zet in ieder geval de toon

Wat jammer vandaag

Ze praten zoals jij en ik

En zelfs zij vertellen het je

Verhalen!

Hoe ziet het eruit?

Geef ons onze predikers terug

Ze hadden het over de duivel en het maakte ons bang

Ik, ik vond de soutanes leuk

Met al hun kleine knopjes

Het was minder profaan

Dat deze past

Ik, ik vind ze lelijk

Ze dromen niet meer

En als we ze benaderen

We denken niet meer aan zonde

In hun soutane waren ze mooi

Maar ze zijn armoedig met hun poloshirts

Het lijkt er zelfs op, Bertha

Wat zouden ze graag willen trouwen!

Ik, deze ontdekking

Heeft me omgedraaid

Nu denken ze erover na

En wij die blut zijn

We krijgen de kans niet

Vrouwen van priesters zijn

Als ik denk aan de pijn die ik heb gehad

Om de koster te vangen!

Als ik het had geweten !

Mijn God, geef ons onze priesters terug

Dan worden de bugs goed bewaard