Mon grand-père louis - Anne Sylvestre

Comme mon grand-père Louis

Saluant d’un chapeau digne

Des arpents de pieds de vigne

Reconnaissant, ébloui

Comme mon grand-père qui

Devant un cru de Bourgogne

Se découvrait sans vergogne

Avec le sérieux requis

Je voudrais modestement

Esquisser, quoi qu’on en pense

La petite révérence

Que m’apprirent mes parents

Car bien que je ne sois vieille

Que de trente et pas beaucoup

Quand j’y pense, je m’effraye

Qu’on ne sache plus, merveille

Boire un coup

Comme mon grand-père Louis

Composant avec science

De subtiles alliances

Entre pommard et rôti

Comme mon grand-père qui

Ne recevait à sa table

Que de vrais buveurs, capables

Que des gosiers aguerris

Je voudrais pieusement

Rappeler qu’en mon enfance

Quand on y faisait bombance

Je me tenais vaillamment

Car bien que je ne sois vieille

Que de trente et pas beaucoup

Quand j’y pense, je m’effraye

Qu’on ne sache plus, merveille

Boire un coup

Comme mon grand-père Louis

Faisant creuser dans la pierre

Bien avant sa maison mère

Une cave et ses replis

Comme mon grand-père qui

À nous, sa progéniture

Apprit la grande aventure

Des raisins de son pays

Je voudrais à tout venant

Me vanter d’avoir en cave

Deux ou trois bouteilles graves

De Richebourg triomphant

Car bien que je ne sois vieille

Que de trente et pas beaucoup

Quand j’y pense, je m’effraye

Qu’on ne sache plus, merveille

Boire un coup

Comme mon grand-père Louis

Comme Albert à qui j' ressemble

Et qui reposent ensemble

Sur la colline fleurie

Où il fit coucher aussi

Pour les côtoyer sous terre

Madeline et Philibert

Et la très douce Marie

Je voudrais finalement

M’y coucher un jour, pareille

À une quelconque bouteille

Mais pourtant en attendant

Sans rien avoir d’un ivrogne

Je voudrais qu’on sache enfin

Qu’on peut être de Bourgogne

Qu’on peut aimer sans vergogne

Le bon vin

Car bien que je ne sois vieille

Que de trente et pas beaucoup

Quand j’y pense, je m’effraye

Qu’on ne sache plus, merveille

Boire un coup

Zoals mijn grootvader Louis

Groeten met een waardige hoed

Hectare wijnstokken

Dankbaar, verblind

Zoals mijn grootvader die

Voor een Bourgondische cru

schaamteloos blootgelegd

Met de nodige ernst

ik zou bescheiden

Schets, wat er ook gebeurt

De kleine boog

Wat hebben mijn ouders me geleerd?

Want hoewel ik oud ben

Slechts dertig en niet veel

Als ik eraan denk, word ik bang

Laat niemand het weten, wonder

Een drankje doen

Zoals mijn grootvader Louis

Component met wetenschap

Subtiele allianties

Tussen Pommard en Roast

Zoals mijn grootvader die

Niet ontvangen aan zijn tafel

Alleen echte drinkers, in staat

Alleen gekruide kelen

ik zou vroom

Onthoud dat in mijn kindertijd

Toen we daar feestvierden?

Ik stond moedig

Want hoewel ik oud ben

Slechts dertig en niet veel

Als ik eraan denk, word ik bang

Laat niemand het weten, wonder

Een drankje doen

Zoals mijn grootvader Louis

Graven in steen

Lang voordat het moederbedrijf

Een kelder en zijn nissen

Zoals mijn grootvader die

Voor ons, zijn nakomelingen

Het grote avontuur geleerd

Druiven uit zijn land

Ik wil graag alle nieuwkomers

Opscheppen over het hebben in mijn kelder

Twee of drie serieuze flessen

De Richebourg triomfantelijk

Want hoewel ik oud ben

Slechts dertig en niet veel

Als ik eraan denk, word ik bang

Laat niemand het weten, wonder

Een drankje doen

Zoals mijn grootvader Louis

Zoals Albert op wie ik lijk

En die samen liggen?

Op de bloemrijke heuvel

waar hij ook sliep

Om ondergronds met ze mee te gaan

Madeline en Philibert

En de hele lieve Mary

Ik zou uiteindelijk graag

Ga daar op een dag naar bed, dezelfde

Naar elke fles

Maar wacht nog steeds

Zonder iets van een dronkaard te hebben

Ik wou dat we het eindelijk wisten

Dat we uit Bourgondië kunnen komen

Dat we kunnen liefhebben zonder schaamte

De goede wijn

Want hoewel ik oud ben

Slechts dertig en niet veel

Als ik eraan denk, word ik bang

Laat niemand het weten, wonder

Een drankje doen