Marie - Anne Sylvestre

Quand Marie passait, seulette, oh !

Comme on la regardait !

Quand Marie passait, simplette, sans rubans et sans apprêts

Les crétins devant leur verre, les chipies à leur carreau

Qui jugeraient la terre entière, qui voient pas ce qui est beau

Disaient «Elle fait sa fière, Marie qui ne compte pas

Marie taillée à la serpe, Marie au visage ingrat»

Et Marie disait le soir à Clément, à son espoir

«Dis-moi ce qu’ils me trouvent, qui ne leur plaît pas

Dis-moi ce qu’ils me trouvent, c’qu’ils n’me trouvent pas

Qu’ils aillent demander à ma mère de quelle peau elle m’a cousue

Qu’ils aillent demander à mon père de quel amour il m’a voulue

Et à ma fille, à Maïté, si j’suis pas la plus douce à embrasser»

Et Marie, devant sa glace, se disait à demi-voix

«J'peux me regarder en face, j’aime bien ce que je vois

J’ai, tant au long de ma vie, cherché la beauté que, si

J'étais pas un peu jolie, j’serais déjà plus ici

J’ai pourtant la peau si douce, j’ai pourtant les plus beaux yeux

Qu’on ait vu d’mémoire de source, de mémoire d’amoureux»

Et Marie disait toujours à Clément, à son amour

«Dis-moi ce qu’ils me trouvent, qui ne leur plaît pas

Dis-moi, dis-moi, ce qu’ils me trouvent, c’qu’ils ne me trouvent pas

Qu’ils aillent demander à ma mère de quelle soie elle m’a tricotée

Qu’ils aillent demander à mon père de quelle tendresse il m’a parée

Et à ma fille, à Maïté, si j’suis pas la plus douce à embrasser»

Et Marie, la toute fière, se disait d’un ton bien las

«Quelle serpe a pu me faire ce visage et ces mains-là?

S’ils ne peuvent pas comprendre qu’au moins ils ne disent rien

Je suis femme et je suis tendre, certains s’en souviennent bien

Et si l’amour se rappelle autant que je l’aime, moi

Il faut bien que je sois belle, sinon je ne vivrais pas»

Et lui répondit Clément, en cherchant ses mots longtemps

«J'sais pas ce qu’ils te trouvent, qui ne leur plaît pas

J’sais pas ce qu’ils te trouvent, moi, je ne trouve pas

J’sais que le jour où je t’ai vue, j’ai eu envie de te garder

Que le jour où je t’ai connue, moi, ma maison, j’t’ai tout donné

Et que pour moi, pour Maïté, tu restes la plus douce à embrasser.

T’es toujours la plus douce à regarder».

Toen Marie voorbijging, alleen, oh!

Wat keken we naar haar!

Toen Marie overleed, simplette, zonder linten en zonder voorbereidingen

Cretins voor hun drankjes, teven in hun tegels

Wie zou de hele aarde beoordelen, wie niet ziet wat mooi is

Zei: "Ze gedraagt ​​zich trots, Marie die niet meetelt"

Maria gesneden met een sikkel, Maria met een ondankbaar gezicht"

En Marie zei 's avonds tegen Clément, tegen haar hoop...

"Vertel me wat ze in mij vinden dat ze niet leuk vinden"

Vertel me wat ze me vinden, wat ze me niet vinden

Laat ze gaan, vraag mijn moeder welke huid ze voor me heeft genaaid

Laat ze gaan, vraag mijn vader met welke liefde hij me wilde hebben

En aan mijn dochter, aan Maïté, als ik niet de liefste ben om te zoenen"

En Marie, voor haar spiegel, zei zachtjes tegen zichzelf:

"Ik kan mezelf onder ogen zien, ik hou van wat ik zie

Ik heb mijn hele leven zoveel schoonheid gezocht dat, als...

Ik was niet een beetje mooi, ik zou hier niet meer zijn

Toch heb ik zo'n zachte huid, toch heb ik de mooiste ogen

Dat hebben we gezien uit het geheugen van een bron, uit het geheugen van geliefden"

En Marie zei altijd tegen Clément, tegen haar liefde

"Vertel me wat ze in mij vinden dat ze niet leuk vinden"

Vertel me, vertel me, wat ze me vinden, wat ze me niet vinden

Laat ze gaan, vraag mijn moeder welke zijde ze voor me heeft gebreid

Laat ze gaan, vraag mijn vader met welke tederheid hij mij heeft getooid

En aan mijn dochter, aan Maïté, als ik niet de liefste ben om te zoenen"

En Marie, de zeer trotse, zei tegen zichzelf op een zeer vermoeide toon:

"Welke sikkel had me dat gezicht en die handen kunnen geven?

Als ze het niet begrijpen, zeggen ze tenminste niets

Ik ben een vrouw en ik ben teder, sommigen herinneren het zich nog goed

En als liefde net zoveel wordt herinnerd als ik ervan hou, ik

Ik moet mooi zijn, anders zou ik niet leven"

En antwoordde Clemens, lang zoekend naar zijn woorden

"Ik weet niet wat ze in jou vinden, dat ze niet leuk vinden"

Ik weet niet wat ze vinden, jij, ik, ik vind niet

Ik weet dat de dag dat ik je zag, ik je wilde houden

Dat de dag dat ik je ontmoette, ik, mijn huis, ik je alles gaf

En dat jij voor mij, voor Maïté, de liefste blijft om te kussen.

Je bent altijd de liefste om naar te kijken."