Les Cathedrales - Anne Sylvestre

Ô bâtisseur de cathédrales

D’il y a tellement d’années

Tu créais avec des étoiles

Des vitraux hallucinés

Flammes vives

Tes ogives

S’envolaient au ciel léger

Et j'écoute

Sous tes voûtes

L'écho de pas inchangés

Mais toujours à tes côtés

Un gars à la tête un peu folle

N’arrêtait pas de chanter

En jouant sur sa mandole

Sans le chant des troubadours

N’aurions point de cathédrales

Dans leurs cryptes, sur leurs dalles

On l’entend sonner toujours

Combien de fous, combien de sages

Ont donné leur sang, leur cœur

Pour élever devers les nuages

Une maison de splendeur

Dans la pierre

Leurs prières

Comme autant de mains levées

Ont fait chapelle

Plus belle

Que l’on ait jamais rêvée

Le jongleur à deux genoux

A bercé de sa complainte

Les gisants à l’air très doux

Une épée dans leurs mains jointes

Sans le chant des troubadours

N’aurions point de cathédrales

Dans leurs cryptes, sur leurs dalles

On l’entend sonner toujours

Toi qui jonglais avec les étoiles

Ô bâtisseur de beauté

Ô bâtisseur de cathédrales

Oh puissions-nous t’imiter !

Mille roses

Sont écloses

Au cœur des plus beaux vitraux

Mille encore

Vont éclore

Si nous ne tardons pas trop

Et si nous avions perdu

Nos jongleurs et nos poètes

D’autres nous seraient rendus

Rien qu’en élevant la tête

Sans le chant des troubadours

N’aurions point de cathédrales

Dans leurs cryptes, sur leurs dalles

On l’entend sonner toujours

O bouwer van kathedralen

Van zoveel jaren geleden

Je was aan het creëren met sterren

Hallucinerende glas-in-loodramen

heldere vlammen

je kernkoppen

We vlogen naar de lichte lucht

En ik luister

Onder je gewelven

De echo van onveranderde voetstappen

Maar altijd aan je zijde

Een of andere gekke kerel

Bleef zingen

Spelen op zijn mandola

Zonder het lied van de troubadours

Zou geen kathedralen hebben

In hun crypten, op hun plavuizen

We horen het altijd rinkelen

Hoeveel dwazen, hoeveel wijzen?

Gaf hun bloed, hun hart

Om boven de wolken uit te stijgen

Een huis van pracht

in de steen

hun gebeden

Zoals zoveel opgestoken handen

een kapel gemaakt

Mooier

Dat we ooit hebben gedroomd

De jongleur met twee knieën

Heeft zijn klaagzang gewiegd

De ligfietsen zien er erg zacht uit

Een zwaard in hun gevouwen handen

Zonder het lied van de troubadours

Zou geen kathedralen hebben

In hun crypten, op hun plavuizen

We horen het altijd rinkelen

Jij die jongleerde met de sterren

O bouwer van schoonheid

O bouwer van kathedralen

Oh mogen we je navolgen!

duizend rozen

zijn uitgebroed

In het hart van de mooiste glas-in-loodramen

duizend meer

zal uitkomen

Als we niet te lang wachten

Wat als we hadden verloren?

Onze jongleurs en onze dichters

Anderen zouden aan ons worden teruggegeven

Even je hoofd omhoog

Zonder het lied van de troubadours

Zou geen kathedralen hebben

In hun crypten, op hun plavuizen

We horen het altijd rinkelen